Background: Impaired upper extremity function due to muscle paresis or paralysis has a major impact on independent living and quality of life (QoL). Assistive technology (AT) for upper extremity function (i.e. dynamic arm supports and robotic arms) can increase a client’s independence. Previous studies revealed that clients often use AT not to their full potential, due to suboptimal provision of these devices in usual care. Objective: To optimize the process of providing AT for impaired upper extremity function and to evaluate its (cost-)effectiveness compared with care as usual. Methods: Development of a protocol to guide the AT provision process in an optimized way according to generic Dutch guidelines; a quasi-experimental study with non-randomized, consecutive inclusion of a control group (n = 48) receiving care as usual and of an intervention group (optimized provision process) (n = 48); and a cost-effectiveness and cost-utility analysis from societal perspective will be performed. The primary outcome is clients’ satisfaction with the AT and related services, measured with the Quebec User Evaluation of Satisfaction with AT (Dutch version; D-QUEST). Secondary outcomes comprise complaints of the upper extremity, restrictions in activities, QoL, medical consumption and societal cost. Measurements are taken at baseline and at 3, 6 and 9 months follow-up.
Background: Although particular technologies can enhance the quality of life (QoL) of people with profound intellectual and multiple disabilities (we use the term pervasive support needs), their objectives and outcomes are understudied. A systematic literature review was therefore conducted to explore this topic.Method: A search of four databases yielded 64 studies. Data were extracted on their general characteristics, methods and sample characteristics as well as the technology types, QoL domains and application within ecological systems. A narrative synthesis was subsequently developed.Results: Most of the studies applied assistive technology (AT) and focused on personal development and self-determination on an individual level.Conclusions: Technology can enhance the QoL of people with pervasive supportneeds. There are indications that although MT and UD-based technology are used in practice, few studies have examined these technologies. Therefore, there is a knowledge gap regarding the kinds of technology that are used in practice.
The definition of ‘Assistive Technology’ (AT) includes both assistive products and the services or actions necessary for safe and effective provision of the assistive products to people who need them. International standards and product specifications exist for assistive products. Despite huge unmet need for effective AT provision, a variety of service delivery models across different countries, and a shortage of personnel trained in this field, nowidely useable and accepted AT service provision guidelines currently exist. Aligned with contemporary global initiatives to improve access to AT, a scoping review was commissioned to inform the development of globally useable provision guidance. The aim was to deliver a rapid scoping review of the literature regarding quality guidelines for AT service provision. Method: The rapid scoping review utilised a two-tiered approach to identifying relevant publications: 1) systematic search of academic databases; 2) consultation with assistive technology organisations. The review was conducted in March 2023 across four databases (Medline, CINAHL, SCOPUS and Google Scholar) with no date limitations. Systematic outreach to international and global AT networks was used to access expert informants. Non-English publications were included utilizing Google Translate and support from expert informants to verify content. Analysis was guided by the body of work on quality AT provision and service delivery processes in Europe, as well as the World Health Organization-GATE 5P framework for strengthening access to AT. Results: The search strategies yielded 41 publications from diverse countries, and directed at differing assistive products, personnel and provision contexts. Results are reported from the charted data through to the data extraction framework, including type of publication, study design, audience and reach. We report on the type of AT and the AT provision ecosystem elements discussed, and service delivery process or steps and quality criteria service delivery. Conclusion: This review did not find established guidelines or standards for service provision, but it did identify key service delivery steps which may form part of such guidelines, and many of the 3 publications included mentioned the need for practice guidelines. Despite different contexts such as type of assistive product, recipient of the guidance, language, location and authorship, core elements of AT provision including service delivery steps can be identified. Consideration regarding the nuances of vocabulary, of process, and of enabling flexible foci, is recommended in systematizing globally applicable guidance. This review offers a strong starting point for developing guidance for assistive technology provision to meet global need.
Sociale interacties tussen mensen zijn onmisbaar voor een goede communicatie. Ook bij mensen met dementie in het verpleeghuis zijn (positieve) sociale interacties van belang om zich begrepen te voelen en de zorgvraag/hulpvraag te kunnen uiten richting het zorgpersoneel. Negatieve sociale interacties kunnen zorgen voor onbegrip, misverstanden, en onwenselijk gedrag. Het in beeld brengen van de sociale interactie en communicatie en het meetbaar maken van de interactie zelf en de positieve of negatieve gevolgen ervan kunnen het inzicht bij het zorgpersoneel vergroten. Dit inzicht draagt bij aan kwaliteit van zorg en kwaliteit van leven.In het reguliere zorgproces worden sociale interacties in beeld gebracht aan de hand van (subjectieve) gedragsobservaties door verzorgenden zelf, waarbij de daaruit voortkomende verbeteradviezen worden toegevoegd aan het zorgplan. Als alternatief wordt VIO (Video Interactie in de Ouderenzorg) ingezet, maar deze methodiek is tijdrovend (en dus duur) en vraagt specialistische expertise van getrainde therapeuten. Om het reguliere zorgproces te kunnen verbeteren willen we sociale interactie tussen clienten met dementie en zorgverlener meetbaar maken met sensoren en radartechnologie om verschillende kwaliteiten van interactie (nabijheid/afstand, stress, agitatie (beweging/geluid) te kunnen volgen in de loop van de interactie. In het ontwerp vragen we de zorgprofessionals om aan te geven welke elementen van sociale interactie het meest relevant zijn. Deze worden dan gebruikt door de bedrijven om deze specifieke informatie meetbaar te krijgen, in de praktijk waar de interactie plaatsvindt. Dit doen we in een cyclisch herhalend proces van product ontwerp en terugkoppeling naar de praktijk.In dit project willen we opleveren: (1) praktijkkennis over elementen van sociale interactie, (2) de vertaalslag naar sensoren en radar om deze interactie te meten, (3) een platform om verschillende data/elementen van interactie samen te voegen, (4) een validatiestap (waarbij video en praktijkexperts worden ingezet voor een eindoordeel).
"Zoekt en gij zult vinden", luidt de bekende uitdrukking. Het Nederlandse MKB heeft veel technieken beschikbaar die voor een bekend probleem in Nederlandse verpleeghuizen een oplossing kan bieden: er raken in verpleeghuizen veel zaken zoek, van hulpmiddelen tot meubilair, wat leidt tot vele uren zoektijd voor zorgprofessionals en bewoners (met dementie) en hun naasten, en wat een negatieve invloed heeft op kwaliteit van zorg en onderhoud. Het doel van dit projectvoorstel is om een oplossing te ontwikkelen voor het zoekraken, niet in kaart hebben en het onbekend zijn met het gebruik, van hulpmiddelen in verpleeghuizen. Er bestaat zogenaamde track & trace technologie om locatie en gebruik van zaken te monitoren. Hoewel deze technologie op terreinen bouw, logistiek en ziekenhuiszorg in opkomst is, wordt deze in verpleeghuizen nog niet grootschalig ingezet. Er is bij bedrijven onvoldoende kennis over hoe deze technologie succesvol kan worden ingezet in verpleeghuizen waarbij de behoeften van zorgprofessionals en bewoners aan de basis van het ontwerp liggen. De maatschappelijke relevantie iets aan de problematiek te doen is niet alleen ingegeven door een behoefte de kwaliteit van zorg te ondersteunen, maar ook om geld te besparen door zoektijd te verminderen, en om beheer- en onderhoud van hulpmiddelen beter te kunnen stroomlijnen (logistiek en financieel) doordat bedrijven en verpleeghuizen een beter inzicht hebben in het gebruik. In dit project wordt met MKB-partners met een achtergrond in elektrotechnische installaties, ICT, bouw en inrichting en hulpmiddelen samengewerkt aan het ontwerpen en evalueren van een ?demonstrator?: een start van een field lab track & trace van hulpmiddelen voor zorginstellingen met twee testlocaties in verpleeghuizen. Dit doen deze partijen samen met twee verpleeghuisorganisaties en hun professionals teneinde een systeem te ontwikkelen dat aansluit bij de behoeften van de werkvloer en derhalve de grootste meerwaarde heeft voor de stakeholders. Hierbij zullen verschillende werkvormen worden gebruikt waarbij de nadruk ligt op de inbreng van alle betrokkenen. Door middel van focusgroep- en ontwerpsessies zullen stakeholders de behoeften op het gebied van track & trace van roerende goederen kunnen definiëren en omzetten in een concreet ontwerp. Het eindresultaat van het project zal naast concrete kennis vooral bestaan uit een tweetal demonstrators die met aanpassing ook in andere zorgsettings ingezet kunnen worden om kwaliteit van zorg en werkprocessen te ondersteunen. Deze demonstrators zullen tevens dienen als platform voor vervolgexperimenten.
