Arts in Health, also known as Arts for Health, is an umbrella term used to describe the domain of using the arts to enhance our (mental) health and well-being. It involves a heterogeneous range of professionals who use the arts in various ways, with different goals and outcomes. The practices of these professionals can be placed on a continuum based on the variety of goals and outcomes, ranging from promoting social connection or well-being to treating (mental) health conditions. Recent discussions in the Netherlands have raised questions about the position of creative arts therapists on this continuum. This opinion paper addresses this issue by providing a brief overview of the development of the profession of creative arts therapists, the working areas of creative arts therapists and the growing evidence base of creative arts therapeutic interventions. The practices of creative arts therapists are positioned on the continuum, where the emphasis on and accountability for the clients’ (mental) health increases and evidence-informed use of the arts within a more clearly delineated and legally safeguarded professional framework are present. Knowing where the practices of creative arts therapists are placed can assist in identifying when to choose creative arts therapists, other professionals combining arts and healthcare, or a combination of professionals.
MULTIFILE
The road to science for the arts therapies requires research on the full breadths of the spectrum, from systematic case studies to RCTs. It is important that arts therapists and arts therapeutic researchers reflect on the typical characteristics of each research paradigm, research type and research method and select what is appropriate with regard to the particular research question. Questions rather differ. Finding out whether a certain intervention has a particular effect with a large group of clients differs from wanting to know which change occurs at which moment by which interventions in the treatment of an individual client. Research in practice remains close to questions encountered by arts therapists in their daily practice. It concerns questions arts therapists have about their lived experience of acting due to the complexity and variability of practice. By carrying out research in practice that links up with those questions, evidence evolves; evidence that enables the professional to proceed and that makes explicit what often remains implicit and unsaid. What is explicit can be communicated, can be criticised and tested. The professional himself does the road to science of the profession. The investment in professionals’ research in practice is the motor of knowledge-productivity that bridges the theory-practice gap. Research in the arts therapies should lead to ‘knowledge’ in which the ‘art’, nor the ‘subject’ of therapist and client have been lost.
DOCUMENT
Empirical studies in the creative arts therapies (CATs; i.e., art therapy, dance/movement therapy, drama therapy, music therapy, psychodrama, and poetry/bibliotherapy) have grown rapidly in the last 10 years, documenting their positive impact on a wide range of psychological and physiological outcomes (e.g., stress, trauma, depression, anxiety, and pain). However, it remains unclear how and why the CATs have positive effects, and which therapeutic factors account for these changes. Research that specifically focuses on the therapeutic factors and/or mechanisms of change in CATs is only beginning to emerge. To gain more insight into how and why the CATs influence outcomes, we conducted a scoping review (Nstudies = 67) to pinpoint therapeutic factors specific to each CATs discipline, joint factors of CATs, and more generic common factors across all psychotherapy approaches. This review therefore provides an overview of empirical CATs studies dealing with therapeutic factors and/or mechanisms of change, and a detailed analysis of these therapeutic factors which are grouped into domains. A framework of 19 domains of CATs therapeutic factors is proposed, of which the three domains are composed solely of factors unique to the CATs: “embodiment,” “concretization,” and “symbolism and metaphors.” The terminology used in change process research is clarified, and the implications for future research, clinical practice, and CATs education are discussed.
DOCUMENT
Veel mensen met een spierziekte, ook wel neuromusculaire aandoeningen (NMA) genoemd, hebben een hulpvraag over conditie, en worden hiervoor begeleid door een fysiotherapeut. Door een gebrek aan richtlijnen ervaren fysiotherapeuten problemen met toepassing van aerobe training in de dagelijkse praktijk en is er een grote steunbehoefte m.b.t. het voorschrijven van training. De B-FIT trainingswijzer voorziet in deze behoefte door fysiotherapeuten praktische handvatten te bieden voor het voorschrijven van gepersonaliseerde aerobe training in de eigen leefomgeving. Na een succesvolle pilotstudie wordt de B-FIT trainingswijzer gebruikt in academische ziekenhuizen en revalidatiecentra in de 3e en 2e lijn in Nederland. B-FIT wordt echter beperkt toegepast door fysiotherapeuten in de 1e lijn, waar veel mensen met een NMA onder behandeling zijn. Er zijn verschillende mogelijke oorzaken, waaronder een gebrek aan kennis over NMA in de 1e lijn (door de zeldzaamheid van aandoeningen), en moeizame kennisoverdracht van de 2e/3e lijn naar de 1e lijn en vice versa. Er is meer inzicht nodig in mogelijke andere belemmerende en bevorderende factoren voor betere implementatie van B-FIT in de eigen leefomgeving onder begeleiding van een fysiotherapeut in de 1e lijn. Met een Community of Practice zullen deze factoren in kaart worden gebracht. Vervolgens wordt de B-FIT trainingswijzer doorontwikkeld voor optimale toepassing in de 1e lijn, en in een pilotstudie onderzoeken we de bruikbaarheid en evalueren we de tevredenheid onder fysiotherapeuten en patiënten. In dit project wordt een bestaand consortium met onderzoekers, revalidatieartsen en fysiotherapeuten vanuit universitair medische centra en revalidatiecentra en vertegenwoordigers van de patiëntenvereniging (Spierziekten Nederland) en beroepsvereniging (KNGF), verder uitgebreid met fysiotherapiepraktijken in de 1e lijn (MKB) en docenten van hogescholen. Dit project draagt bij aan verbeterde NMA zorg en verbeterde samenwerking tussen fysiotherapeuten in de 1e lijn en zorgprofessionals in de 2e/3e lijn (juiste zorg op de juiste plek), die hier allen van profiteren.
Zorg op maat voor patiënten met het post-intensive care syndroom: Dankzij verbeteringen in de zorg overleven steeds meer Intensive Care (IC) patiënten een levensbedreigende ziekte. De keerzijde is dat steeds meer patiënten met langdurige lichamelijke en mentale klachten als gevolg van het Post-Intensive Care Syndroom (PICS) uit het ziekenhuis worden ontslagen. Positieve gezondheid: een nieuw concept met focus op de kracht en eigen regie van mensen: In 2012 introduceerde arts onderzoeker Huber een nieuwe definitie van gezondheid, namelijk “Gezondheid als het vermogen van mensen zich aan te passen en een eigen regie te voeren in het licht van fysieke, emotionele en sociale uitdagingen van het leven”. Het concept Positieve gezondheid bevordert persoonsgerichte zorg en sluit goed aan bij wat voor de patiënt belangrijk is. Patiënten na een IC opname willen thuis een eigen regie kunnen voeren: De meeste patiënten met PICS ontvangen na ontslag uit het ziekenhuis fysiotherapie bij een 1e lijns fysiotherapeut. Deze ontvangen niet alle noodzakelijke informatie van het ziekenhuis over het ziekteverloop van de patiënt en zijn onvoldoende bekend met de gevolgen van PICS. Feitelijk heeft het zorgveld te maken met een nieuw ziektebeeld waarvoor nog geen revalidatiebehandeling bestaat. De diversiteit aan klachten worden niet op een juiste manier geïnterpreteerd en/of in een logische volgorde geadresseerd in een behandelplan. Bij PICS komen de dimensies van het concept van Huber naar voren en zal de zorgverlener – primair de fysiotherapeut - in overleg met de patiënt de terreinen moeten identificeren waarop ondersteuning noodzakelijk is. Het doel van dit RAAK project is om in een Community of Practice van professionals, studenten en patiënten een transmuraal fysiotherapieprogramma te ontwikkelen om patiënten die met PICS naar huis worden ontslagen optimaal te ondersteunen. Aan het einde van het project is een fysiotherapieprogramma ontwikkeld voor PICS en geïmplementeerd volgens het concept ‘Positieve gezondheid’. Daarnaast is kennis over de behandeling van patiënten met PICS gedissemineerd binnen de 1e lijns fysiotherapie en het (post)HBO onderwijs.
