Poster presented at EFYE 2018. Strengthening the wellbeing of students is an increasingly important approach of the development of students’ social, emotional and academic skills. Personal wellbeing motivates, among other things, students to learn and increases academic involvement and performance accordingly (Noble et al., 2008). According to the Centre for Education of Statistics and Evaluation (CESE, 2015) the educational welfare of students is also important for another reason; the recognition that teaching is not just about achieving academic performance, but also about the welfare of the student as a whole (intellectual, physical, social, emotional, moral and spiritual). Recent studies indicate that more and more students suffer from (mental) health problems (LSvB 2013, 2017; Schaufeli et al., 2002). The aim of the Student Wellbeing Project at Inholland University of Applied Sciences is to 1) investigate the state of student wellbeing in Dutch higher education and investigate the factors that influence wellbeing, 2) explore and offer best practices to improve student wellbeing (curative and preventive) 3) establish a strong (international) partnership and collaborate to improve student wellbeing.
DOCUMENT
DOCUMENT
Online support communities are gaining attention among child-attracted persons (CAPs). Though research has largely focused on the negative consequences these environments create for potential offending, they may also provide a beneficial alternative to more formal treatment settings. To assess the utility for clinical and therapeutic purposes, this analysis focused on subcultural dynamics to examine self-reported wellbeing outcomes of participation in a Dutch forum for CAPs. A total of 15 semi-structured interviews were conducted with moderators, members and mental health professionals involved in the community. Thematic analyses demonstrated that by means of informal social control, bonds of trust and social relational education, the network aims to regulate the behavior and enhance the wellbeing of its marginalized participants. Key outcomes include a decreased sense of loneliness and better coping with stigma, to the point that participants experience less suicidal thoughts. Association with prosocial peers also helps to set moral boundaries regarding behavior towards children, although we cannot fully rule out potential adverse influences. Online support networks offer a stepping stone to professional care that fits individual needs of CAPs, while also providing an informal environment that overcomes limitations of physical therapy and that extents principles of existing prevention and desistance approaches. Gepubliceerd door uitgever Sage: Bekkers, L. M. J., Leukfeldt, E. R., & Holt, T. J. (2024). Online Communities for Child-Attracted Persons as Informal Mental Health Care: Exploring Self-Reported Wellbeing Outcomes. Sexual Abuse, 36(2), 158-184. https://doi.org/10.1177/10790632231154882
DOCUMENT
Introduction: Fall rates and fall-related injuries among community-dwelling older adults (≥65 years) are expected to increase rapidly, due to the aging population worldwide. Fall prevention programs (FPPs), consisting of strength and balance exercises, have been proven effective in reducing fall rates among older adults. However, these FPPs have not reached their full potential as most programs are under-enrolled. Therefore, this study aims to identify promising strategies that promote participation in FPPs among community-dwelling older adults. Methods: This is an exploratory qualitative study. Previously, barriers and facilitators for participation in FPPs by older adults had been identified. Next, six strategies had been designed using the Intervention Mapping approach: (1) reframing; (2) informing about benefits; (3) raising awareness of risks; (4) involving social environment; (5) offering tailored intervention; (6) arranging practicalities. Strategies were validated during semi-structured interviews with communitydwelling older adults (n = 12) at risk of falling. Interviews were audio-recorded, transcribed, and analyzed following a qualitative thematic methodology, with a hybrid approach. Results: All strategies were considered important by at least some of the respondents. However, two strategies stood out: (1) reframing ‘aging’ and ‘fall prevention’: respondents preferred to be approached differently, taking a ‘life course’ perspective about falls, and avoiding confronting words; and (2) ‘informing about benefits’ (e.g., ‘living independently for longer’); which was mentioned to improve the understanding of the relevance of participating in FPPs. Other strategies were considered important to take into account too, but opinions varied more strongly. Discussion: This study provides insight into potential strategies to stimulate older adults to participate in FPPs. Results suggest that reframing ‘aging’ and ‘fall prevention’ may facilitate the dialogue about fall prevention, by communicating differently about the topic, for example ‘staying fit and healthy’, while focusing on the benefits of participating in FPPs. Gaining insight into the strategies’ effectiveness and working mechanisms is an area for future research. This could lead to practical recommendations and help professionals to enhance older adults’ participation in FPPs. Currently, the strategies are further developed to be applied and evaluated for effectiveness in multiple field labs in a central Dutch region (Utrecht).
DOCUMENT
Introduction F-ACT is a flexible version of Assertive Community Treatment to deliver care in a changing intensity depending on needs of individuals with severe mental illnesses (Van Veldhuizen, 2007). In 2016 a number of the FACT-teams in the Dutch region of Utrecht moved to locations in neighborhoods and started to work as one network team together with neighborhood based facilities in primary care (GP’s) and in the social domain (supported living, social district teams, etc.). This should create better chances on clinical, social and personal recovery of service users. Objectives This study describes the implementation, obstacles and outcomes for service users. The main question is whether this Collaborative Mental Health Care in the Community produces better outcome than regular FACT. Measures include (met/unmet) needs for care, quality of life, clinical, functional and personal recovery, and hospital admission days. Methods Data on care utilization regarding the innovation are compared to regular FACT. Qualitative interviews are conducted to gain insight in the experiences of service users, their family members and mental health care workers. Changes in outcome measures of service users in pilot areas (N=400) were compared to outcomes of users (matched on gender and level of functioning) in regular FACT teams in the period 2015-2018 (total N=800). Results Data-analyses will take place from January to March 2019. Initial analyses point at a greater feeling of holding and safety for service users in the pilot areas and less hospital admission days. Conclusions Preliminary results support the development from FACT to a community based collaborative care service.
DOCUMENT
Steeds vaker worden de effecten van kunst op welzijn en gezondheid benoemd. In onderzoeken komt naar voren dat het deelnemen aan kunstactiviteiten, actief, receptief of reflectief bijdraagt aan het welbevinden van mensen en het versterken van de samenleving (LKCA, 2021 en 2023; Movisie, 2021; Fancourt & Finn, 2019; Daykin, 2020). De laatste twintig jaar zijn er veel projecten en onderzoeken gestart waarin de relatie wordt onderzocht tussen gezondheid en de impact die de kunsten daarop kunnen hebben. In deze crossovers is er niet alleen kennis opgedaan, maar zijn ook verschillende perspectieven bij elkaar gebracht, zoals die van kunstprofessionals en zorgprofessionals, onderzoekers en beleidsmedewerkers die werken vanuit de beleidsterreinen kunst en cultuur, zorg en welzijn. Het verbinden van zorg en kunst krijgt heden ten dage meer en meer aandacht en de meerwaarde wordt gezien. In die verbinding worden potentiële oplossingen voor demografische en sociale problemen gevonden die leiden tot ervaringen op het gebied van gezondheid en ziekte (Daykin, 2020). Kortom, dat de kunsten een bijdrage kunnen leveren, wordt door veel onderzoeken bevestigd, maar hoe die bijdrage precies tot stand komt, is moeilijker vast te stellen. Er lijkt geen blauwdruk of kant-en-klaar recept te bestaan. Zo zien organisaties in zorg en welzijn zoals Careyn, Buurtzorg en DOCK in Utrecht West de meerwaarde van kunst, maar hebben geen praktische handvatten, kennis en vaardigheden. Wijkcultuurhuis Het Wilde Westen wil op dat gebied graag een bijdrage leveren om, meer specifiek, bij te dragen aan het welzijn en de positieve gezondheid van wijkbewoners. In de praktijk blijkt het nog lastig om elkaar te vinden, omdat iedere partij vanuit zijn eigen opdracht met bijpassende, vastgelegde geldstromen werkt. Het maken van crossovers is niet vanzelfsprekend en een lastige opgave. Daarom is in samenwerking met Het Wilde Westen, Buurtzorg, Careyn en DOCK dit onderzoek naar kunst en positieve gezondheid gestart, waarin verkennend onderzoek is gedaan naar het gezamenlijk inzetten van kunst ter bevordering van welzijn en positieve gezondheid. We onderzochten de samenwerking tussen de verschillende partners om te kijken wat voor hen nodig is om met bewoners vorm te geven aan kunstbeleving en de betekenis van de term ‘positieve gezondheid’. Dit onderzoek is financieel mogelijk gemaakt door regieorgaan SIA (Kiem GoCI). 1.1 Onderzoeksvraag In het voortraject is gezamenlijk gekomen tot de volgende onderzoeksvraag: Hoe kan kunst community-based vanuit een wijkperspectief door kunst-, welzijns- en zorgprofessionals ingezet worden om een bijdrage te leveren aan de positieve gezondheid in Utrecht West? In deze onderzoeksvraag is, vanuit de wens uit de praktijk, de term ‘positieve gezondheid’ als uitgangspunt genomen. Reden hiervoor is dat dit begrip ruimte geeft voor een holistische blik op gezondheid en een ruimte geeft aan bewoners om zelf betekenis te geven aan het begrip gezondheid (Huber et al., 2011). Steeds duidelijker wordt dat de toegang tot gezondheidszorg maar een kleine invloed heeft op het ervaren van gezondheid en welzijn. De meeste uitdagingen op het gebied van gezondheid blijken meer en meer te maken te hebben met demografische en sociale trends. Ook zijn er veel ziekten waarvoor de bestaande gezondheidszorg niet als enige een oplossing kan bieden, denk bijvoorbeeld aan dementie en chronische ziekten (Daykin, 2020). Het werken vanuit het concept positieve gezondheid kan, doordat zij zich richt op de mens als geheel, bijdragen aan een meer holistische kijk op gezondheid (Huber, 2011). Daarbij is het belangrijk om op te merken dat positieve gezondheid geen onomstreden concept is. Zo wordt gewaarschuwd dat de beleidsmatige vertaling ervan kan leiden tot het terugtrekken van de overheid en bovendien normerend en te individualistisch kan worden ingezet (Cardol et al., 2017). In het onderzoek is positieve gezondheid gekozen als startpunt omdat een aantal consortiumpartners actief met dit concept werken. In het onderzoek wordt bewust gekeken naar hoe het begrip wordt ingezet en wat de discussiepunten ervan zijn. Bijvoorbeeld omdat er in Utrecht West gewerkt wordt vanuit het concept positieve gezondheid vanuit een wijkbenadering waarin het collectieve bewonersperspectief van belang is en niet enkel het individuele belang.
MULTIFILE
Property sharing is one of the most prominent examples of the rapidly expanding sharing economy. Travelers around the world often opt to stay at a stranger's apartment instead of any other tourism accommodation. Trust is essential in this choice, because staying with, or taking in, strangers can entail great risks. To create trust between users, sharing platforms often promote a sense of community. However, the relation between sense of community and trust in the sharing economy is still largely unknown. To investigate this relation, both hosts and guests of two sharing platforms, namely Airbnb and SabbaticalHomes, were surveyed. The findings indicate that sense of community indeed enhances trust between users. Moreover, the evidence suggests that hosts have a stronger sense of community than guests. Also, a significantly higher sense of community was found on the platform where identification between users is higher. This study shows that affect for the community contributes to the understanding of trust in the sharing economy.
DOCUMENT
