In Covid-19 tijd blijkt hoe belangrijk de stedelijke publieke ruimte is. Als die voor iedereen te gebruiken is, en ruim genoeg, dan waarderen we dat, onder meer omdat social distancing wat gemakkelijker is. Wanneer die ruimte onprettig is, of als het te krap wordt zoals op smalle stoepen en in dichtbebouwde stadswijken, dan wordt dat als een gemis ervaren en vaak leidt het zelfs tot problemen. Dat is geen tijdelijk probleem. De pandemie verscherpt het, maar ook daarna blijft het knellen in de gedeelde openbare ruimte. We vroegen drie ontwerpers uit drie gemeenten wat volgens hen de opgaven voor de stedelijke openbare ruimte zijn: Annemieke Fontein (Hoofd Landschapsarchitectuur in de gemeente Rotterdam), Paco Bunnik (Stedenbouwkundig hoofdontwerper in Amsterdam) en Henk Snel (Senior stedenbouwkundige in Zwolle). Wat blijkt? Ruimte wordt schaarser, terwijl het belang ervan en de druk erop toenemen. Ontwerp neigt in de praktijk steeds meer te verschuiven naar een verdelingsvraagstuk. Tegelijkertijd zijn voor de steden juist robuuste en goed te gebruiken publieke ruimtes cruciaal.
DOCUMENT
Overvolle parkeerplaatsen en bermen van toegangswegen, wandelaars schouder aan schouder en vervolgens de dringende oproep van boswachter en beheerder om thuis te blijven. Afgelopen jaar is dit beeld op mooie weekenddagen standaard gebleken: ondanks de oproep van het kabinet om drukte te vermijden en zoveel mogelijk thuis te blijven hebben natuurgebieden en stranden te maken met (te) grote hoeveelheden bezoekers. Zelfs de Minister van Veiligheid en Justitie voelde zich genoodzaakt het gedrag als "asociaal" te bestempelen. Maar is het toegeven aan de drang om de natuur in te gaan asociaal? Waarom doet men dit ondanks de coronamaatregelen nog steeds in groten getale? Uit het onderzoek van de studenten van Van Hall Larenstein blijkt dat natuur nog altijd even ontspannend werkt als voorheen, ondanks de drukte en oproepen om niet de natuur in te gaan. Een van hen beschrijft in dit artikel de resultaten.
DOCUMENT
In de drukte en hectiek van het werk lukt het vaak niet om stil te staan, te vertragen en te kijken naar ons handelen. Zo komen we niet op een diepere laag en kunnen we de vragen wat, hoe en waartoe niet voldoende stellen. Hoe komt dat? Volstaan de huidige reflectiemethoden niet, is tijdsdruk een issue, gaat het over het ervaren van veiligheid, of is het toch de angst om gezien te worden? Om wel stil te staan, hebben we de Spiegelreflectie methode bedacht: een nieuwe manier van reflecteren, waarin huidige en toekomstige professionals uit het sociale domein samen leren
LINK
Er is wat vreemds aan de hand met natuur in de stad. Aan de ene kant zijn er mensen die melden dat de stad een ecologisch eldorado is waar meer soorten per vierkante kilometer voorkomen dan op het platteland en zelfs meer dan in gebieden als de Veluwe. Aan de andere kant zijn er mensen die waarschuwen voor de verdere verdichting van de stad, waardoor het onbebouwd oppervlak afneemt, de drukte toeneemt en de biodiversiteit onder druk staat. Wat er feitelijk aan de hand is dat het aantal soorten in de stad inderdaad hoog is, maar dat het aantal individuen van deze soorten afneemt, getuige bijvoorbeeld de jaarlijkse Stadsvogelbalans van de Vogelbescherming.
DOCUMENT
Met de toenemende drukte in de stad neemt ook het autogebruik toe. Deze toename zorgt voor extra druk op de veiligheid en gezondheid voor mens en natuur. Om de negatieve impact van verkeer te mitigeren kan gekeken worden naar strengere eisen aan hinder en uitstoot. Met Smooth Traffic Management (STM) wordt gewerkt aan het verminderen van de negatieve verkeerseffecten rond ‘gevoelige locaties’ door bestuurders middels een navigatiesysteem een alternatieve, omgevingsbewuste route aan te bieden.
DOCUMENT
In Amsterdam, the phenomenon of overcrowding is increasing, and tourism is one of the causes. Both the public debate and the municipal authorities are pointing to an increasing need for more expertise and knowledge regarding ways of achieving a healthy balance for various stakeholders. This article focuses on the stakeholder role of city residents and discusses their attitudes to tourists and tourism-related developments in their own neighbourhood and in the rest of the city. The term “attitude” can be divided into three components: feeling, behaviour and thinking. The results of this study are based on both quantitative and qualitative fieldwork (surveys and semi-structured interviews) and on desk research. It can be concluded that, for the most part, residents have a positive attitude to tourists and tourism. Differences in attitude are mostly determined by the city district where respondents live and by personal feelings and thinking. Follow-up research in the coming years will examine the complexity of the issue of overcrowding in more depth.
DOCUMENT
DOCUMENT
Wat is nodig om fijn te kunnen werken als je in een rolstoel zit, niet goed kunt zien, niet goed kunt horen, gevoelig bent voor drukte of een energiebeperking hebt? Dat vroegen we Nederland tijdens de Week van de Toegankelijkheid 2024. Er werden massaal voorbeelden en verhalen gedeeld, die je hier terug vindt.
LINK
Recent studies on urban policy responses to increasing tourism have moved beyond the physical impact of tourism to also include the way tourism is framed by social movements. This paper contributes to this line of research with a focus on frame resonance: the extent to which frames strike a responsive chord with the public in general and policymakers in particular. We introduce a specific form of frame amplification through cultural resonance; the appeal to pre-existing societal beliefs. Using an analysis of policy documents, print, online and social media, we demonstrate that frames around tourist shops in Amsterdam appealed to pre-existing beliefs that portray the inner city as: a delicate mix of functions, an infrastructure for criminal activities, and a business card reflecting the city’s quality of place. These beliefs amplified frame resonance to such an extent that they convinced an initially reluctant local government to ban tourist shops from the inner city, a policy that undermines the accessibility and inclusivity of urban spaces that the local government aims to promote (SDG 11). This suggests that the contingencies in the local context that enable or foreclose the cultural resonance of frames are essential in understanding policy responses to touristification.
DOCUMENT
