The problem of single-use personal protective equipment (PPE) made from non-renewable resources polluting the environment encouraged the creation of a circular face mask. The main factors that influence the design of a face mask that protects the user from COVID-19 were investigated. According to the findings, these are filtration, fit performance, and comfortability. Therefore, the two following goals were set for this project, to design a face mask (1) produced in the Netherlands using 50% local circular materials and 50% recyclable materials and (2) that perfectly fits men's and women’s faces
Over the past few years a growing number of artists have critiqued the ubiquity of identity recognition technologies. Specifically, the use of these technologies by state security programs, tech-giants and multinational corporations has met with opposition and controversy. A popular form of resistance to recognition technology is sought in strategies of masking and camouflage. Zach Blas, Leo Selvaggio, Sterling Crispin and Adam Harvey are among a group of internationally acclaimed artists who have developed subversive anti-facial recognition masks that disrupt identification technologies. This paper examines the ontological underpinnings of these popular and widely exhibited mask projects. Over and against a binary understanding and criticism of identity recognition technology, I propose to take a relational turn to reimagine these technologies not as an object for our eyes, but as a relationship between living organisms and things. A relational perspective cuts through dualist and anthropocentric conceptions of recognition technology opening pathways to intersectional forms of resistance and critique. Moreover, if human-machine relationships are to be understood as coming into being in mutual dependency, if the boundaries between online and offline are always already blurred, if the human and the machine live intertwined lives and it is no longer clear where the one stops and the other starts, we need to revise our understanding of the self. A relational understanding of recognition technology moves away from a notion of the self as an isolated and demarcated entity in favour of an understanding of the self as relationally connected, embedded and interdependent. This could alter the way we relate to machines and multiplies the lines of flight we can take out of a culture of calculated settings.
Like many countries, the COVID-19 pandemic has forced Statistics Netherlands to make changes in its fieldwork strategy. Since mid-March 2020, there have been limited opportunities to conduct face-to-face interviews. Therefore, from September 2020, CAPI sampled people are offered the opportunity to respond by telephone. For this purpose, face-to-face interviewers are instructed to persuade the potential respondent at the doorway. When people refuse a face-to-face interview, interviewers ask for a telephone number and try to make an appointment to conduct the interview by telephone. The aim of our study was to investigate the effects of conducting the interview by telephone instead of face-to-face on important survey outcome variables. We were particularly interested in whether differences are due to selection effects or caused by mode-specific measurement errors. Because we did not have the time or capacity to set up a controlled experiment, we performed regression analyses to decompensate the differences between selection effects and mode-specific measurement errors. We used data of the Labour Force Survey (LFS) and the Housing Survey (WoON). Our analysis showed that there were differences in important target variables, for both LFS and WoON. These differences were, however, mainly caused by selection effects – which can be taken into account for during weighting – and were less likely to be caused by mode specific measurement errors. Although there are important limitations and caveats, these findings are supportive to further implement this field strategy.
Mondkapjes, of mondmaskers, zijn door de SARS-COV-2 pandemie niet meer uit het straatbeeld weg te denken. De kwaliteit en comfort van de pasvorm van medische en niet-medische mondmaskers wordt bepaald door hoe goed het mondmasker overeenkomt met de afmetingen van het gezicht van de drager. Echter is er geen goed overzicht van de antropometrie van het gelaat van de Nederlandse bevolking waardoor de pasvorm van mondmaskers nu vaak niet optimaal is. Er is dus vraag naar een laagdrempelige en veilige manier om gezichtskenmerken in kaart te brengen en betere ontwerprichtlijnen voor mondkapjes. Driedimensionaal (3D) scannen doormiddel van Light Detection and Ranging (LiDaR) technologie in combinatie met slimme algoritmes lijkt wellicht een manier om gezichtskenmerken snel en laagdrempelig vast te leggen bij grote groepen mensen. Daarnaast geeft het 3D scannen van gezichten de mogelijkheid om niet enkel de afmetingen van gezichten te meten, maar ook 3D pasvisualisaties uit te voeren. Hoewel 3D scannen geen nieuwe technologie is, is de LiDaR technologie pas sinds 2020 geïntegreerd in de Ipad en Iphone waardoor het toegankelijk gemaakt is voor consumenten. Doormiddel van een research through design benadering zal onderzocht worden of deze technologie gebruikt kan worden om betrouwbare en valide opnames te maken van gezichten en of er op basis hiervan ontwerprichtlijnen ontwikkeld kunnen worden. In dit KIEM GoCi-project zal daarnaast ingezet worden om een kennisbasis en netwerk op te bouwen voor een vervolg aanvraag over de inzet van 3D technologieën in de mode-industrie.
Cliënten met ernstig meervoudige beperkingen (EMB) hebben behoefte aan intensieve zorg en ondersteuning van professionals. Ook voor deze groep is persoonsgerichte gepersonaliseerde zorg van belang. Deze cliënten hebben echter grote moeite met het (verbaal) uitdrukken van behoeften, wensen en voorkeuren. Professionals in de zorg voor mensen met EMB zien kansen voor de inzet van Virtual Reality (VR) ter bevordering van het welzijn. Enkele kleinschalige experimenten laten zien dat VR toepasbaar lijkt en ontspanning biedt voor deze doelgroep. Mensen met EMB houden de VR-bril op en de VR-belevingen lijken geen negatieve fysieke of mentale reacties zoals onrust, misselijk-heid of duizeligheid te veroorzaken. Reacties van cliënten tijdens de VR-beleving waren volgens begeleiders vergelijkbaar met reacties tijdens andere plezierige activiteiten. Om meer zicht te krijgen op persoonlijke doelen en voorkeuren en duidelijkheid over de meerwaarde van VR willen PSW, Daelzicht, Bools Studios en Zuyd Hogeschool nadere verkenning uitvoeren bij grotere groepen met meer objectieve evaluaties. Meten van ervaringen staat echter bij cliënten met EMB in de kinderschoenen. De overall praktijkvraag van dit project luidt; Wat is de potentie van virtuele omgevingen voor mensen met een ernstig meervoudige beperking? De volgende onderzoeksvragen komen aan bod; 1) Wanneer en met welk doel kan VR worden ingezet in de zorg aan mensen met EMB? 2) Welke bestaande VR omgevingen zijn beschikbaar passend bij de doelen? 2) Hoe kan de meerwaarde van VR (door professionals zelf) worden gemeten bij deze doelgroep? 3) Wat is de meerwaarde en hanteerbaarheid van VR bij mensen met EMB? De vragen worden beantwoord in 3 werkpakketten: 1) Oriëntatie op doelen en aanpak met VR, alsmede oriëntatie op bestaande meetinstrumenten; 2) Oriëntatie op bestaande en bruikbare VR omgevingen; 3) Testen VR omgevingen en meetinstrumenten.
