Background: A hematopoietic stem cell transplantation (HSCT) has a major impact on the functioning and perceived quality of life of patients. To describe the functioning of patients, a preliminary set of 53 categories of the International Classification of Functioning, Disability and Health (ICF) as relevant for HSCT patients has been selected earlier by a Delphi study. For the implementation of this preliminary ICF core set for patients after HSCT in clinical practice, a feasibility study was requested.Methods: A feasibility study was conducted in an explanatory mixed-methods research design. Qualitative data were collected cross-sectionally by semi-structured interviews based on specific topics related to feasibility regarding the use of the preliminary ICF core set for HSCT patients from the perspective of nurses (five in ICF-trained nurses and five regular, untrained, nurses). Quantitative data, were collected longitudinally by using a mobile health application based on ICF in which the ICF trained nurses registered HSCT patients ' functioning.Results: Qualitative analysis indicated that using the preliminary ICF core set is practical and acceptable for providing information about the functioning of HSCT patients from the perspective of nurses. In addition, nurses indicated a demand for this information due to its impact on multidisciplinary meetings and clinical decision-making by involving relevant aspects of the functioning of patients. Management support, trained staff, and designated time to focus on functioning are mentioned as requirements for successful implementation. Quantitative analysis demonstrated that the most used 30% (n = 17) ICF categories are included in the preliminary ICF core set for HSCT patients (n = 24). Energy (b130) was the most used ICF category. Family relationships (d760) was the most frequently and highly positively associated ICF category.Conclusions: From the perspective of nurses, the preliminary ICF core set for HSCT patients is feasible and relevant in gaining information regarding functioning. Applying this preliminary ICF core set for HSCT patients in the anamnesis and the nursing consultations contributes to this information. Further research is needed to look at the perspective of other professionals and HSCT patients themselves.
MULTIFILE
In this pilot study, we investigated the feasibility of a home-based, remotely guided exercise intervention for patients with gliomas. The six-month intervention included three home-based exercise sessions per week at 60%–85% of maximum heart rate. Participants wore heart rate monitors connected to an online platform to record activities that were monitored weekly by the physiotherapist.
Background: During hospitalization patients frequently have a low level of physical activity, which is an important risk factor for functional decline. Function Focused Care (FFC) is an evidencebased intervention developed in the United States to prevent functional decline in older patients. Within FFC, nurses help older patients optimally participate in functional and physical activity during all care interactions. FFC was adapted to the Dutch Hospital setting, which led to Function Focused Care in Hospital (FFCiH). FFCiH consists of four components: (1) ‘Environmental and policy assessment’; (2) ‘Education’; (3) ‘Goal setting with the patient’ and (4) ‘Ongoing motivation and mentoring’. The feasibility of FFCiH in the Dutch hospital setting needs to be assessed. Objective: Introduce FFCiH into Dutch hospital wards, to assess the feasibility of FFCiH in terms of description of the intervention, implementation, mechanisms of impact, and context. Design: Mixed method design Setting(s): A Neurological and a Geriatric ward in a Dutch Hospital. Participants: 56 Nurses and nursing students working on these wards. Methods: The implementation process was described and the delivery was studied in terms of dose, fidelity, adaptions, and reach. The mechanisms of impact were studied by the perceived facilitators and barriers to the intervention. Qualitative data were collected via focus group interviews, observations, and field notes. Quantitative data were collected via evaluation forms and attendance/participation lists. Results: A detailed description of FFCiH in terms of what, how, when, and by whom was given. 54 Nurses (96.4%) on both wards attended at least 1 session of the education or participated in bedside teaching. The nurses assessed the content of the education sessions with a mean of 7.5 (SD 0.78) on a 0–10 scale. The patient files showed that different short and long-term goals were set. Several facilitators and barriers were identified, which led to additions to the intervention. An important facilitator was that nurses experienced FFCiH as an approach that fits with the principles underpinning their current working philosophy. The experienced barriers mainly concern the implementation elements of the FFCiH-components ‘Education’ and ‘Ongoing motivation and mentoring’. Optimizing the team involvement, improving nursing leadership during the implementation, and enhancing the involvement of patients and their family were activities added to FFCiH to improve future implementation. Conclusions: FFCiH is feasible for the Dutch hospital setting. Strong emphasis on team involvement, nursing leadership, and the involvement of patients and their families is recommended to optimize future implementation of FFCiH in Dutch hospitals.
Een beroerte is de belangrijkste oorzaak van invaliditeit in Nederland. Revalidatie van mensen die een beroerte hebben gehad, is erop gericht hen zo zelfstandig mogelijk in hun eigen omgeving te laten functioneren. Vaak zijn er na de revalidatie nog altijd gevolgen van een beroerte, die het zelfstandig functioneren bemoeilijken. Mensen die een beroerte overleven houden er vaak chronische gevolgen aan over, zoals loop- en balansproblemen, verhoogd valrisico, vermoeidheid en depressie. Deze problemen bij thuiswonende mensen met een beroerte resulteren vaak in een inactieve leefstijl. Dit leidt tot een neerwaartse spiraal waarin de fysieke activiteit steeds verder afneemt, patiënten steeds verder deconditioneren, de verzorgingsbehoefte toe- en de mate van zelfstandigheid afneemt en het risico op een volgende beroerte toeneemt. Studies laten zien dat fysieke activiteit een positief effect op gezondheid heeft van patiënten na beroerte. De technologie om fysieke activiteit betrouwbaar en valide te meten is aanwezig en er is inzicht in belemmerende en faciliterende factoren voor fysieke activiteit. Er is echter nog geen bewezen effectieve interventie voor het aanleren en behouden van een fysiek actieve leefstijl voor patiënten na beroerte. Omdat alle richtlijnen voor beroerte aangeven dat het belangrijk is dat patiënten na beroerte fysiek actief zijn, vragen fysiotherapeuten zich af hoe krijgen en houden wij patiënten na een beroerte actief, dus hoe krijgen wij een actieve leefstijl bij een patiënt? Deze praktijkvraag is “vertaald” naar de volgende onderzoeksvraag: Wat is het effect van een beweegstimuleringsinterventie bij thuiswonende patiënten na beroerte op fysieke activiteit en aerobe capaciteit? Deze onderzoeksvraag wordt in drie stappen uitgewerkt: 1. Het ontwikkelen van een veldtest om aerobe capaciteit te meten in de praktijk, 2 Het ontwikkelen van een interventie gericht op het (langdurig) bevorderen van een fysiek actieve leefstijl; 3. Het testen van de feasibility van de interventie in een pilot studie.
The SPRONG-collaboration “Collective process development for an innovative chemical industry” (CONNECT) aims to accelerate the chemical industry’s climate/sustainability transition by process development of innovative chemical processes. The CONNECT SPRONG-group integrates the expertise of the research groups “Material Sciences” (Zuyd Hogeschool), “Making Industry Sustainable” (Hogeschool Rotterdam), “Innovative Testing in Life Sciences & Chemistry” and “Circular Water” (both Hogeschool Utrecht) and affiliated knowledge centres (Centres of Expertise CHILL [affiliated to Zuyd] and HRTech, and Utrecht Science Park InnovationLab). The combined CONNECT-expertise generates critical mass to facilitate process development of necessary energy-/material-efficient processes for the 2050 goals of the Knowledge and Innovation Agenda (KIA) Climate and Energy (mission C) using Chemical Key Technologies. CONNECT focuses on process development/chemical engineering. We will collaborate with SPRONG-groups centred on chemistry and other non-SPRONG initiatives. The CONNECT-consortium will generate a Learning Community of the core group (universities of applied science and knowledge centres), companies (high-tech equipment, engineering and chemical end-users), secondary vocational training, universities, sustainability institutes and regional network organizations that will facilitate research, demand articulation and professionalization of students and professionals. In the CONNECT-trajectory, four field labs will be integrated and strengthened with necessary coordination, organisation, expertise and equipment to facilitate chemical innovations to bridge the innovation valley-of-death between feasibility studies and high technology-readiness-level pilot plant infrastructure. The CONNECT-field labs will combine experimental and theoretical approaches to generate high-quality data that can be used for modelling and predict the impact of flow chemical technologies. The CONNECT-trajectory will optimize research quality systems (e.g. PDCA, data management, impact). At the end of the CONNECT-trajectory, the SPRONG-group will have become the process development/chemical engineering SPRONG-group in the Netherlands. We can then meaningfully contribute to further integrate the (inter)national research ecosystem to valorise innovative chemical processes for the KIA Climate and Energy.
Aanleiding Hoe effectief zijn de chronische pijnprogramma's, vooral op de lage termijn? Die vraag leeft bij een aantal revalidatiecentra in Nederland. De revalidatiecentra behandelen patiënten met chronische musculoskeletale pijn. Veel van de patiënten hebben of krijgen te maken met persoonlijk en maatschappelijk disfunctioneren. Programma's zijn met name gericht op het beïnvloeden en veranderen van het gedrag van patiënten, zodat ze in hun dagelijks leven beter met de pijn om kunnen gaan. Zelfmanagement speelt daarbij een belangrijke rol. Echter, patiënten met chronische pijnklachten zijn lang niet altijd trouw aan hun therapie en gaan ook niet altijd goed om met een terugval. Hulpverleners in chronische-pijnbehandelteams van revalidatiecentra en ziekenhuizen constateren dat een deel van hun patiënten zelfmanagement niet volledig kunnen bestendigen in het dagelijks leven. Doelstellingen Vanuit de beroepspraktijk is de volgende vraag geformuleerd: wat is het langetermijneffect van een chronische-pijnprogramma en zijn er strategieën te ontwikkelen om een eventuele terugval te voorkomen? Deze vraag is leidend in het RAAK-project SOLACE. Het start met een onderzoek naar het langetermijneffect van een revalidatieprogramma en meet de terugval van patiënten die een programma hebben gevolgd. Daarna worden strategieën ontwikkeld die gericht zijn op gedragsbehoud. Professionals, onderzoekers, studenten en docenten werken hierbij nauw samen. Om de effectiviteit van de strategieën in de praktijk te testen, wordt een pilot uitgevoerd. Boogde resultaten Het SOLACE-project verbindt het onderwijs- en onderzoeksveld met de beroepspraktijk door het samen ontwikkelen van strategieën die het vermogen tot zelfmanagement van patiënten met chronische pijn vergroten. Verspreiding van de opgedane kennis en ervaring vindt plaats via de verschillende projectpartners en hun netwerken. Denk aan intercollegiaal overleg, stages en fysiotherapeutische en pijngenootschappen. Daarnaast zullen de resultaten geïmplementeerd worden in het onderwijs van het Instituut voor Bewegingsstudies van de Hogeschool Utrecht.
