Onderzoek naar de ouderdom van de schutterijen van Heel en Panheel, eind 19e, begin 20e eeuw. Ook een instructie hoe men oude foto's zou kunnen interpreteren en analyseren.
DOCUMENT
De Q-sort is een manier om objecten (bv. stimuli, uitspraken, attitudes, woorden, foto's, opstelkenmerken, persoonlijkheidstrekken, etc. etc.) door één of meer personen te laten rangordenen. De resultaten van één of meer Q-sorteringen kunnen objectief geanalyseerd worden. Een onderzoeker vraagt zich bijvoorbeeld af: a) op welke opstelkenmerken letten docenten vooral wanneer zij opstellen nakijken? b) welke typen opstelbeoordelaars kan men onderscheiden? Teneinde deze vragen te beantwoorden, verzamelt de onderzoeker (bv. via literatuurstudie, via interviews, etc.) een groot aantal opstelkenmerken. Een aantal voorbeelden van opstelkenmerken zijn: 1) Ik let op "grammaticale fouten" 2) Ik let op "foutieve samentrekkingen" 3) Ik let er op "of zinnen voor tweeërlei uitleg vatbaar zijn 4) Ik let op "de originaliteit van het opstel" 5) Ik let op de "leesbaarheid van het opstel" 6) Ik let op de "overredingskracht van het opstel"
DOCUMENT
Onderzoeker Philip Marcel Karré bespreekt twee recente rapporten die sociale innovatie in de stadslandbouw belichten. De auteurs beschrijven en analyseren Rotterdamse projecten vanuit twee resp. invalshoeken: als burgerinitiatief in de buitenruimte en als sociale onderneming, en schetsen zo een beeld van de stand van zaken in de praktijk.
LINK
Blauwbörgje kent sinds kort een onderzoekslaboratorium, het Living Lab, waar innovaties binnen de zorg worden onderzocht op bruikbaarheid en effectiviteit. Het onderzoek van Image in Context, dat meer onderzoek naar de zinvolheid van een methode is, dan onderzoek naar de zinvolheid van een product, werd open, nieuwsgierig en welwillend ontvangen. Het management en de onderzoekers van het Living Lab waren met name benieuwd of het project hen een nieuwe blik op de hen vertrouwde omgeving zou bieden. De onderzoeksvraag In dit project werden twee vragen onderzocht: In hoeverre kan een artistieke onderzoeksmethode die ontwikkeld is voor de openbare ruimte, functioneren binnen de context van een instelling? En in hoeverre kan een door een kunstenaar ontwikkelde methode aan iemand anders worden overgedragen? Lino Hellings ontwikkelde de zogenaamde 'open blik'-methode, die fotografen in staat stelt om de geprogrammeerde blik op de buitenwereld, de door bestaande foto's bepaalde blik, los te laten. Hierdoor worden niet de voor de hand liggende foto's gemaakt, maar foto's waarin de werkelijkheid zich op andere wijze in beeld kan tonen, foto's die iets anders laten zien. De wandeling De aftrap voor de wandeling vond plaats in de ruimte van het Living Lab van het Blauwbörgje. Tijdens de wandeling, die twee uur duurde, werd gefotografeerd waar de blik maar op viel, zonder na te denken wat de zinvolheid van de foto was. De studenten konden ondertussen ook van gedachten wisselen met de bewoners en de verpleging. Zolang er maar geen fotografisch plan werd uitgevoerd of 'mooie' plaatjes werden gemaakt. In een volgende fase wordt gefocust op nieuwe wandelingen waarin het personeel van Blauwbörgje een grotere rol krijgt binnen een audit context. De uitwisseling van inzichten naar aanleiding van de foto's blijft echter wel plaatsvinden in een context van meerdere blikken: zowel die van de studenten (buitenstaandersblik) als die van het personeel (binnenstaandersblik).
DOCUMENT
Memoriam voor Ton van der Pennen. In dit E-magazine is gebruik gemaakt van de foto’s van Ton van der Pennen. Een warmhartige man die zijn sporen meer dan heeft verdiend in de wereld van onderzoek, wijkaanpak en sociaal beleid. Ton overleed helaas vorig jaar op 73-jarige leeftijd. Met het plaatsen van zijn foto’s eren wij zijn denk- en werkwijze als onderzoeker en hobby-fotograaf. Bij zijn bezoeken aan diverse steden had hij zijn camera altijd bij de hand om de alledaagse momenten vast te leggen.
DOCUMENT
Hogeschool Van Hall Larenstein focust met onderwijs en praktijkgericht onderzoek op het realiseren van transities met betrekking tot landbouw, voedsel, water, klimaat en leefomgeving. De klimaat-, biodiversiteit- en wateropgaven in Nederland hebben onvoldoende voortgang, omdat we vastzitten in het bestaande landbouwsysteem. De kosten die zijn gekoppeld aan transformatie naar een eigentijds, volhoudbaar landbouwsysteem worden onterecht bij de boer neergelegd. We komen hierdoor niet in transitie.
DOCUMENT
Hoe beleven en ervaren basisschoolkinderen de openbare ruimte in de wijken Kolenkitbuurt, Laan van Spartaan en Overtoomse Veld (Amsterdam) als plek om te spelen? Om hier meer inzicht in te krijgen, is ten eerste samengewerkt met twaalf kinderen van een basisschool in Overtoomse Veld. Na meerdere bijeenkomsten waarin uitleg is gegeven over onderzoek en verschillende begrippen, hebben we aan deze kinderen (8, 9 en 10 jaar) gevraagd om foto's te maken van hun favoriete en minder favoriete speelplekken. In kleine groepjes zijn we deze foto's vervolgens gaan bespreken om te achterhalen waarom ze deze foto's hebben genomen en wat hun ervaringen in de openbare ruimte zijn. Daarnaast is er met 24 andere kinderen - op vijf verschillende dagen en in groepjes van vijf à zeven kinderen - door de wijken gewandeld om te horen waar zij spelen en hoe zij de openbare ruimte beleven. De kinderen mochten daarbij om de beurt de route bepalen en konden tijdens het wandelen allemaal aangeven wat ze leuke en minder leuke speelplekken vinden. Zij waren gemiddeld negen jaar oud, variërend van vijf tot en met elf jaar. Bij beide onderzoeksmethoden was tegelijkertijd een mannelijke en vrouwelijke onderzoeker aanwezig.
LINK
Dit artikel gaat over het jaarboek 2008 van de Duitse Presserat, de evenknie van de Raad voor de Journalistiek. Het jaarboek opent met een aantal artikelen over online journalistiek. Daarna volgt de Spruchpraxis, onder meer over schokkende foto's van zwaargewonde Duitse soldaten in Afganistan en over sluikreclame in tijdschriften.
LINK
'Kijk, dit zie ik' onderzoekt hoe je iemand met dementie beter kunt leren kennen door samen foto's te maken. Artistiek onderzoeker en documentairemaker Swanhilde de Jong maakte foto’s met bewoners van het Groninger verpleeghuis ‘t Blauwbörgje (Dignis). Zij ontwikkelde een manier om iemand met dementie te ontmoeten en diens blik op de wereld te delen. Ze gaat op zoek naar die momenten waarin bewoners de regie kunnen nemen. Fotografie is daarin een middel om mensen een artistieke stem te geven. De ontwikkelde en geteste methode heeft ze overdraagbaar gemaakt met een video en publicatie, zodat anderen ermee kunnen werken. Het artistieke proces binnen deze sociale context wordt gemonitord en onderzocht door Anke Coumans, lector Image in Context, Kenniscentrum Kunst & Samenleving, Hanzehogeschool Groningen. Dignis is voor dit project een belangrijke partner. Samen zijn we op zoek naar een menswaardiger samenleving. De kunsten kunnen daar een belangrijke bijdrage aan leveren.
LINK
