Binnen de nieuwe opleiding Social Work van de Hogeschool Utrecht is gehoor gegeven aan de toenemende wens van studenten om meer te doen met eigen ervaringen met psychische kwetsbaarheid. Deze wens is onder meer vertaald in een peersupportgroep voor studenten, die in de periode maart t/m juni in 2018 en 2019 liep. Veel studenten beschikken over een behoorlijk potentieel aan ervaringskennis wat door middel van peer support in een veilige setting kan worden verkend. Deelnemers worden zich bewust van dit potentieel door hierop met elkaar reflecteren en (verder) te ontwikkelen. Een peer support groep werkt taboedoorbrekend en biedt ondersteuning aan studenten met een psychische kwetsbaarheid. Peer support ondersteunt ook aankomend professionals gebruik te maken van eigen kwetsbaarheid. Voor veel (aankomend) hulpverleners was het tot voor kort ongebruikelijk om dit te doen. Intussen worden de verhoudingen tussen cliënt en hulpverlener anders gedefinieerd en richt de (herstelgerichte) zorg zich steeds nadrukkelijker op destigmatisering, de inzet van ervaringsdeskundigheid, gelijkwaardigheid en openheid in de begeleidingsrelatie. Peer support-programma’s worden steeds vaker geïmplementeerd in (zorg)organisaties om mensen te helpen omgaan met problemen, maar spelen ook in de beroepsontwikkeling van aankomend sociaal werkers een belangrijke rol. Deze rapportage is een samenvoeging van een eerdere interne rapportage van de peer supportgroep uit 2018 (Leunen; Lamers & Van Slagmaat, 2018) en een evaluatie van de peer supportgroep in 2019.
Meetings with other professionals are considered crucial for enhancing the quality of teachers' reflections. However, little is yet known about how any beneficial effects of such meetings are brought about. This study explores the peer coach's roles and their influences on the learning processes of their peers and seeks to understand how watching video records of own practice, supports teachers to examine their own professional behaviour in new ways. Within subgroups three teachers took turns in different roles: as trainee, as coach and as observer of the coaching dialogue. They used video recordings of the interactions in their classrooms as feedback. Data for this study included videotaped and transcribed group dialogues and, for triangulation, data from learning reports, questionnaires, and in-depth semi-structured interviews with all participants. Coaching promoted broadening the scope of their reflections. Teachers often started just describing work situations with technical reflections on 'how to'. Non-directive coaching skills created necessary safety and space for learning, but video feedback and more directive coaching skills such as 'Continue to ask questions' were necessary to deepen the reflection process and to relate reflections with analysis of feelings, perspectives of other actors, and with political notions concerning social, moral and political issues. Peer coaching with video feedback affords positive impact to those who coach in addition to those who receive the coaching. Understanding different forms of teacher learning provides insight for research on teacher cognition and may inform the design of video-based professional development.
Our research aims to formulate design guidelines for stimulating teachers' professional development using video feedback in collaborative settings. The study investigates guidelines concerning video feedback in peer coaching settings and focuses on a setting with three roles (of trainee, coach and observer), (c) coach training, (d) ownership of learning goals and (e) focus on outcomes in classroom. A scheme was developed consisting of six coach training sessions and of peer reciprocal coaching in subgroups with video feedback of classroom performances. Within these subgroups three teachers took turns in different roles: as trainee, as coach and as observer of the coaching dialogue. The study explores the coach's roles that are beneficial for the learning process of their peers and seeks to understand how watching video records of own practice supports teachers to examine their own professional behaviour in new ways. Data for this study includes videotaped and transcribed subgroup dialogues and, for triangulation, data from learning reports, audio tapes and observational notes of the training sessions, questionnaires, and in-depth semi-structured interviews with all participants. Coaching in a setting with three well defined roles (trainee, coach, observant) proved valuable. The coach role was very important for the depth of the reflection process. Non-directive coaching skills created necessary safety and space for learning, but more directive coaching skills such as 'Continue to ask questions' were necessary to deepen the reflection process from more descriptive and perceptive reflections to more receptive, interactive and critical reflections. In the dialogues the participants reflect on practice, on context, on values, and on improvements. Working with (peer) observers of the coaching dialogs improved performance and forced the group to take their roles more seriously. Essential for the scheme to work is a high degree of equality between participants.
In dit project ontwikkelen we Herstelcirkel ++, een gezondheidscoöperatie voor mensen met (risico op) leefstijlgerelateerde aandoeningen (o.a. diabetes). Coöperatie definiëren wij open als een (maatschappelijke) onderneming of autonome organisatie waarbij de deelnemers zeggenschap hebben over hoe zij voorzien in hun behoeften door het realiseren of beheren van voorzieningen en/of diensten. Deze ontwikkeling beantwoordt de wens van mensen met leefstijlaandoeningen (meer regie over de eigen gezondheid) en de door professionals gevoelde noodzaak om de eerstelijnszorg toegankelijk te houden. Het uitgangspunt is dat zorg en gezondheidsbevordering zoveel mogelijk rond, door en voor mensen met vergelijkbare wensen georganiseerd kan worden, in de eigen omgeving zodat de stap naar formele zorg minder nodig is. Complementair aan formele zorg en duurzaam verankerd in een wijklandschap van gezondheidsbevordering. Ondanks Nederlandse burgerinitiatieven rond zorg en gezondheid ontstaan coöperatieve vormen van zelfhulp niet altijd en overal, vooral niet in stadswijken (met achterstandsproblematiek). Hoe kunnen professionals die in de wijk actief zijn rond zorg, gezondheid en welzijn en MKB-bedrijven die zoeken naar innovatieve dienstverlening m.b.t. voeding, beweging en coaching samen met bewoners meer coöperatieve samenwerking bewerkstelligen ten behoeve van vitaliteit? Centraal in dit project staat de doorontwikkeling van Herstelcirkel in de wijk (HCIW) een sociale innovatie die diabetes-zelfmanagementeducatie en zelfhulp combineert door groepen mensen onder begeleiding van coaching aan leefstijlverandering te laten werken. Ondanks veelbelovende resultaten na het eenjarige traject, blijkt voor het merendeel het effect niet duurzaam. Uitgangspunten project: Co-designaanpak die professionals leert kennismaken met ontwerpgerichte methoden om met en voor bewoners passende dienstverlening in de wijk te ontwikkelen die coöperatieve zelfhulp faciliteren. Versterken van positieve krachten van bewoners en wijken (‘assets’) als elementen van de sociale en fysieke leefomgeving die deelnemers in staat stellen gezondheid te bevorderen. Ontwikkeling van een coöperatie, inclusief organisatorische aspecten: samenwerking met gezondheids- en welzijnsprofessionals en duurzame verankering in de wijk.
Hoe benut je als leidinggevende in het beroepsonderwijs de expertise in teams? Hoe stimuleer je leiderschap op alle niveaus? In dit project worden leidinggevenden geprofessionaliseerd terwijl er tegelijkertijd onderzoek wordt gedaan naar leiderschapsontwikkeling.
De laatste jaren wordt een toename gerapporteerd van psychische problemen bij studenten in het hoger onderwijs. Veel studenten met psychische problemen (o.a. depressie, angststoornis, ADHD) ervaren, ondanks de behandeling van deze psychische problemen, belemmeringen die kunnen leiden tot voortijdig schoolverlaten, waarmee het betreden van de arbeidsmarkt wordt bemoeilijkt. Belemmeringen omvatten zaken als stigma en discriminatie, voorkomen van en omgaan met stressgevoelige situaties, problemen met cognitieve functies als aandacht en concentratie, planning en geheugen en psychosociale problemen zoals samenwerken in een projectgroep, presenteren voor de groep en formele en informele contacten met docenten en medestudenten. Bij de ondersteuning van deze studenten is er echter nauwelijks of geen aandacht voor (het bevorderen) van de studentrol van studenten met psychische problemen: de meeste aandacht gaat uit naar de psychische problemen zelf. De begeleiding door onderwijsprofessionals (zoals decanen, studentpsychologen en studieloopbaanbegeleiders) blijkt dan ook onvoldoende te voorzien in de behoefte van deze groep studenten. Studenten geven aan ondersteuning van deze onderwijsprofessionals te waarderen, maar hebben naast deze formele ondersteuning ook behoefte aan contact met peers (leeftijds- en lotgenoten) met wie zij over studiegerelateerde belemmeringen kunnen praten. Om tegemoet te komen aan deze behoefte willen we in dit project het Peer2Peer Student Support (P2P-)programma ontwikkelen, uitvoeren en evalueren. Dit is een innovatief programma waarin ervaringsdeskundige studentcoaches studenten met psychische problemen ondersteunen bij het volhouden van hun opleiding. In het bijbehorende evaluatieonderzoek willen we onderzoeken of het P2P-programma een zinvolle aanvulling is op de ondersteuning die onderwijsprofessionals al bieden. Het P2P-programma is gebaseerd op een in de VS ontwikkeld academisch peer-coachingsprogramma voor studenten met psychische problemen: het Peer Academic Supports for Success (PASS)-programma.
