The recent shift towards the interdisciplinary study of the human-environment relationship is largely driven by environmental justice debates. This article will distinguish four types of environmental justice and link them to questions of neoliberalism and altruism. First, environmental justice seeks to redress inequitable distribution of environmental burdens to vulnerable groups and economically disadvantaged populations. Second, environmental justice highlights the developed and developing countries’ unequal exposure to environmental risks and benefits. Third, temporal environmental justice refers to the issues associated with intergenerational justice or concern for future generations of humans. In all three cases, environmental justice entails equitable distribution of burdens and benefits to different nations or social groups. By contrast, ecological justice involves biospheric egalitarianism or justice between species. This article will focus on ecological justice since the rights of non-human species lags behind social justice debates and discuss the implications of including biospheric egalitarianism in environmental justice debates. https://doi.org/10.1186/2194-6434-1-8 https://www.linkedin.com/in/helenkopnina/
MULTIFILE
By analysing intelligence-gathering reform legislation this article discusses access to justice for communications interception by the intelligence and security services. In the aftermath of the Snowden revelations, sophisticated oversight systems for bulk communications surveillance are being established across the globe. In the Netherlands prior judicial consent and a binding complaint procedure have been established. However, although checks and balances for targeted communications interference have been created, accountability mechanisms are less equipped to effectively remedy indiscriminate interference. Therefore, within the context of mass communications surveillance programs, access to justice for complainants remains a contentious issue.
MULTIFILE
Indigenous rights’ relationship to ecological justice in Amazonia has not been explicitly explored in the literature. As social scientists rarely talk about violence against non-humans, this case study of conservation in Amazonia will explore this new area of concern. Ethical inquiries in conservation also engage with the manifold ways through which human and nonhuman lives are entangled and emplaced within wider ecological relationships, converging in the notion of environmental justice, which often fails to account for overt violence or exploitation of non-humans. Reflecting on this omission, this chapter discusses the applicability of engaged social science and conservation to habitat destruction in Amazonia, and broader contexts involving violence against non-humans. The questions addressed in this chapter are: is the idea of ecological justice sufficiently supported in conservation debate, and more practical Amazonian contexts? Can advocacy of inherent rights be applied to the case of non-humans? Can indigenous communities still be considered 'traditional' considering population growth and increased consumptive practices? Concluding that the existing forms of justice are inadequate in dealing with the massive scale of non-human abuse, this chapter provides directions for conservation that engage with deep ecology and ecological justice in the Amazonian context. doi: 10.1007/978-3-030-29153-2 LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/helenkopnina/
MULTIFILE
Dit project onderzoekt ontwikkelperspectieven voor de krimpende stad door het realiseren van de Degrowth Daily, een themakrant over Degrowth en de krimpende stad. Tot nu toe wordt de ‘krimpende stad’ vooral als probleem neergezet en is er weinig aandacht voor alternatieve ontwikkelingsperspectieven. Twee vragen staan centraal in dit project: in hoeverre biedt Degrowth een ontwikkelperspectief voor de krimpende stad? En in hoeverre is de krimpende stad geschikt als proeftuin voor praktijken van Degrowth? Het startpunt van het project vormt de notie dat zowel Degrowth als de krimpende stad groei als het dominante ontwikkelingsparadigma in onze samenleving bevragen. De één doet dit vanuit economisch en ecologisch perspectief, de ander vanuit stedenbouwkundigperspectief. Het concept Degrowth raakt de laatste jaren steeds meer in zwang, getuige een toenemende stroom aan academische publicaties, conferenties en andersoortige initiatieven. Er is echter nog weinig over Degrowth vanuit stedenbouwkundig perspectief geschreven. Dit project bouwt voort op het concept ‘kleiner groeien’ (Hermans, 2016) en onderzoekt in hoeverre dit concept mogelijkheden biedt te werken aan een perspectief van “environmental sustainability, social justice and well-being”. De twee onderzoeksvragen worden geadresseerd middels een gerichte literatuurstudie De vondsten hieruit worden getoetst doormiddel van actieonderzoek in de “krimpregio” Parkstad-Limburg. Aan de hand van een focusgroep, interviews en een stakeholder engagement workshop brengt dit onderzoek diverse stakeholder perspectieven samen. Deze perspectieven worden aan de hand van diverse vertelvormen gepresenteerd in de themakrant Degrowth Daily. Deze krant beoogt het maatschappelijke en wetenschappelijke debat over perspectieven voor ‘de krimpende stad’ te verbreden.
De laatste jaren is er veel veranderd in het sociale domein, waar bijvoorbeeld de schuldhulpverlening onder valt. Sociale hulpverleners, hebben daardoor meer dan ooit juridische kennis en vaardigheden nodig. In verschillende onderzoeken kijken we hoe bewust sociale hulpverleners omgaan met het recht.Doel Hoe bewust zijn sociale professionals, zoals wijkteamleden, zorgverleners en sociaal raadslieden, zich van de juridische gevolgen van hun handelen? Het lectoraat Toegang tot het Recht voert in de periode 2017-2023 verschillende onderzoeken uit waarin dit onderwerp centraal staat. We kijken onder meer naar hulp en recht in sociale wijkteams en sociaal werkers en mensenrechten. Resultaten De afgeronde onderzoeken hebben geleid tot wetenschappelijke publicaties, vakpublicaties en een adviesrapport voor docenten. Wetenschappelijke publicaties Social Workers as Local Human Rights Actors? Their Response to Barriers in Access to Care and Support in the Netherlands (Journal of Human Rights Practice, juli '21). Social Support and Access to Justice at the Kitchen Table? An Assessment of the Legal Capabilities of Community Social Care Professionals in the Netherlands (European Journal of Social Work, juli 2019). Tussen Burgers en Recht Lokaal? Sociaal Raadslieden over Toegang tot Zorg en Ondersteuning Tussen burgers en mensenrechten lokaal: Sociale professionals over toegang tot zorg en ondersteuning Sociaal werk: Een mensenrechtenberoep bij uitstek? Met recht een zorg: Lokale sociale professionals als poortwachters van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015. Translators, Advocates or Practitioners? Social Workers and Human Rights Localization Hulp en Recht aan de Keukentafel: De toegang tot de Wet maatschappelijke ondersteuning volgens lokale professionals Vakpublicaties Fundamentele rechten: De sociaal werker draagt een mensenrechtenbril. In: Vakblad Sociaal Werk, nummer 6, december 2017. Adviesrapport Sociaal werk en Mensenrechten Animatie VN-verdrag Handicap binnen de Wmo 2015 Deze animatie is het resultaat van interprofessionele samenwerking van het Lectoraat Toegang tot het Recht met professionals uit de praktijk en het onderwijs. Het is het afstudeerproject van Britta Bavelaar (Sociaal Juridische Diensverlening) binnen het promotieonderzoek 'Human Rights and Social Work: Challenges of local professionals at the frontline’. Het laat zien hoe de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) en het VN-Verdrag Handicap verbonden zijn en hoe dit wijkteams kan helpen bij goede besluitvorming en het realiseren van gelijke rechten voor iedereen. Looptijd 01 januari 2017 - 31 december 2023 Aanpak
It is VHL’s mission to train high-quality, committed and innovative professionals who con-tribute to a more sustainable world , and who are able to organize and manage multi-stakeholder processes for sustainable change: graduates with transdisciplinary competences. Secondly, VHL aims to contribute to the SDG-agenda by linking its education and applied research to eight particular SDGs of which Resilient Communities is one. However, to operationalize SDGs in practice, and aligning targets and strategies of different stakeholders is difficult: ‘resilience’ and ‘sustainability’ refer to ‘wicked problems’ for which no definitive problem formulation, nor clear-cut solutions exist. Addressing wicked problems like ‘resilience’ and ‘sustainability’ requires transdisciplinary collaboration to manage and transform divergent values and conflicting interests, and to co-create sustainable innovations. This HBO postdoc views the 17 SDGs as a compass to align targets and strategies of citizens, government, civil society organizations, private sector and knowledge institutes who collaborate in Living Labs of VHL focusing on resilient communities/regions. Through spiraling action-reflection cycles, stakeholders will use the SDG compass to make success mechanisms, obstacles and trade-offs visible, assuming they stay engaged to overcome difficulties to improve interventions and innovations; this is expected to result in adapted sustainability practices and lessons learned on reaching community resilience. The postdoc’s aim is two-fold highlighting the link between research and education: (1) Design a methodology to integrate SDGs effectively in VHL’s applied research: using the SDGs as compass to improve performance and outcomes of transdisciplinary collaborations. (2) Develop a Roadmap for transdisciplinary education at course, curriculum, and institutional level with SDGs as compass. Future graduates require the competence to work together with others outside one own’s discipline, institute, culture or context. Living Labs offer a suitable learning environment to develop this competence
