Sports constitute a basis of fun for many (young) people and can contribute to important social developments. Sport can also yield opposite results:: arrogance, bullying, (sexual) intimidation, discrimination. Effects are largely influenced by the context of (youth) sport participation. In facing the reality of organized sport, creating a safe and pedagogical environment is not a priori inherent in sports. Many sports associations and clubs still primarily and too often focus on issues like schedules, organizing training and competitions, being financially sound and ensuring the continuity of their organizations. Specific policies for the prevention of harassment and abuse in sport hardly ever reach a local level. Experts speak of an implementation issue. In search for innovative approaches, Positive Behavior Support (PBS) was also introduced in the sport context. In this article, the preliminary evaluation of first experiences with PBS in local sport clubs (which are mostly run by volunteers) is described on the basis of seven insights. Conclusions can be drawn that PBS can be a guiding principal in sport clubs with organizational strength, although it needs specific translation within the context of sport. Further research is required to determine those significant adjustments.
The impact of organized youth sport on youth development depends on various conditions in the pedagogical climate, such as how sport is delivered by youth sport coaches. While this is broadly acknowledged and provides a basis to improve youth sport and its developmental outcomes, little is known about the pedagogical perspectives of youth coaches on their practice. This study uses semi-structured interviews with 32 youth sport coaches in diverse youth sport contexts in the Netherlands. Reflexive data analysis is employed to garner insights into coaches’ role perceptions, coaching goals, and underlying values. The findings show that while youth coaches focus on sport-centered activities, many foreground non-sport dimensions such as life mentoring and working towards social inclusion as critical elements of their work, reflected in five pedagogically-oriented goals: discipline, autonomy, resilience, social abilities, and aspirations. Underlying these goals are pedagogical values such as building and maintaining caring relationships with participants. These goals and values echo scientific literature on pedagogical sport climate conditions (e.g. positive youth development), and challenge notions of youth sport as a performance-oriented and uncaring setting. The results contribute to existing knowledge about youth coaches’ pedagogical orientations, and inform the development of strategies to stimulate positive sport practices and developmental outcomes for participants.
This book provides a sample of studies and concepts created within the project Media ENriched Sport ExperienceS (MENSES). A project powered by Hilversum Media Campus, ZIGGO and Breda University of Applied Sciences. MENSES aims to create new media enriched sport experiences, by means of introducing innovative digital concepts combining media entertainment and live sport content. It wants to share building stones and blueprints to be accessed in Hilversum. As such it will help organizations to answer the question how live and broadcasted sport experiences can be enriched by means of new digital strategies. By combining interaction, transformation and data enrichment, the mediated and live sport events should be turned into a memorable sport experience
The Dutch Environmental Vision and Mobility Vision 2050 promote climate-neutral urban growth around public transport stations, envisioning them as vibrant hubs for mobility, community, and economy. However, redevelopment often increases construction, a major CO₂ contributor. Dutch practice-led projects like 'Carbon Based Urbanism', 'MooiNL - Practical guide to urban node development', and 'Paris Proof Stations' explore integrating spatial and environmental requirements through design. Design Professionals seek collaborative methods and tools to better understand how can carbon knowledge and skills be effectively integrated into station area development projects, in architecture and urban design approaches. Redeveloping mobility hubs requires multi-stakeholder negotiations involving city planners, developers, and railway managers. Designers act as facilitators of the process, enabling urban and decarbonization transitions. CARB-HUB explores how co-creation methods can help spatial design processes balance mobility, attractiveness, and carbon neutrality across multiple stakeholders. The key outputs are: 1- Serious Game for Co-Creation, which introduces an assessment method for evaluating the potential of station locations, referred to as the 4P value framework. 2-Design Toolkit for Decarbonization, featuring a set of Key Performance Indicators (KPIs) to guide sustainable development. 3- Research Bid for the DUT–Driving Urban Transitions Program, focusing on the 15-minute City Transition Pathway. 4- Collaborative Network dedicated to promoting a low-carbon design approach. The 4P value framework offers a comprehensive method for assessing the redevelopment potential of station areas, focusing on four key dimensions: People, which considers user experience and accessibility; Position, which examines the station's role within the broader transport network; Place-making, which looks at how well the station integrates into its surrounding urban environment; and Planet, which addresses decarbonization and climate adaptation. CARB-HUB uses real cases of Dutch stations in transition as testbeds. By translating abstract environmental goals into tangible spatial solutions, CARB-HUB enables scenario-based planning, engaging designers, policymakers, infrastructure managers, and environmental advocates.
DE MIDDENMANAGER EN ZIJN ZORGLOGISTIEKE PROBLEMEN VOOR PATIËNTEN MET EEN LAGE SES IN HET ZIEKENHUIS IN DE PERIODE VAN EEN CRISISSITUATIE RONDOM HET UITBREKEN VAN EEN PANDEMIE (COVID-19 VIRUS) Dit postdoc onderzoek richt zich op de zorglogistieke problemen van middenmanagers in ziekenhuizen na het uitbreken van een pandemie, bijvoorbeeld de COVID-19, de gevolgen binnen de zorg voor patiënten met een lage SES en mogelijke verbeteringen door middenmanagers voorgesteld en reeds ingevoerd. De coronacrisis treft lager opgeleiden harder, ondermeer vanwege onvoldoende digitale vaardigheden. Pandemieën zullen vaker voorkomen en oplossingen voor zorglogistieke problemen bij de COVID-19-uitbraak zullen wellicht ook in andere situaties met pandemieën van toepassing zijn. Maatregelen voor lager opgeleiden met weinig digitale vaardigheden zullen ook in andere situaties bruikbaar zijn. Zorglogistiek heeft als doel om de juiste zorg op de juiste plaats en tijd en tegen zo laag mogelijke kosten te leveren. Middenmanagers, nog veelal intern gericht, hebben een positie tussen uitvoerenden en Raad van bestuur. Er worden 15-20 semigestructureerde interviews uitgevoerd met middenmanagers in ziekenhuizen. Een verbeteroplossing wordt ontwikkeld in een experiment binnen de learning community in het CWZ-ziekenhuis in Nijmegen. De resultaten zijn een onderzoeksrapport, een artikel, inhoudelijk materiaal voor het onderwijs en de uitkomsten van een experiment. Het onderzoek past binnen de programmalijn Healthcare Logistic van het lectoraat Logistiek & Allianties van de HAN en het thema Duurzaam transport en intelligente logistiek van de Strategische onderzoeksagenda hbo 2016-2020 van de Vereniging Hogescholen. Het sluit aan bij het Zwaartepunt Health en lage SES van de HAN, specifiek bij de Programmalijn Werken aan herstel. De postdoc is werkzaam in de bachelor- en masteropleidingen in de domeinen bedrijfskunde en zorg en welzijn. De postdoc kan de verbinding leggen tussen de logistieke kennis en vaardigheden uit bedrijven naar de zorglogistiek in bachelor en masteropleidingen in de zorg en welzijn.
De nieuwe jeugdwet (2014) en de wet op passend onderwijs (2012) hebben als doel kinderen zoveel mogelijk in hun eigen leeromgeving laten opgroeien, waarbij het onderwijs en de jeugdhulp rondom het kind en het gezin worden georganiseerd (Coalitie passend onderwijs - jeugdhulp - zorg, 2018). Als gevolg hiervan wordt van professionals in het domein ‘kind en educatie’ (onderwijs, kinderopvang, sociaal werk, jeugdzorg, buurtwerk, sociaal werk en gemeente) steeds meer verwacht dat ze samenwerken met professionals uit verschillende sectoren om de zorg rondom het kind zo optimaal mogelijk te organiseren (interprofessioneel samenwerken). Van lerarenopleiders wordt verwacht dat zij studenten voorbereiden op het interprofessioneel samenwerken in de praktijk. Hiervoor is goed inzicht in deze complexe beroepstaak essentieel. In recente literatuur wordt de noodzaak van interprofessioneel samenwerken steeds benadrukt (Peeters, 2018; Slot & Leseman, 2019), echter een eenduidig beeld van wat goed interprofessioneel samenwerken inhoudt ontbreekt nog, evenals de complexiteitsfactoren die een rol spelen in het werkveld. In het postdoconderzoek wordt door cognitieve taakanalyse (CTA) inzichtelijk gemaakt welke kennis, vaardigheden en attitudes onderwijsprofessionals nodig hebben voor interprofessionele samenwerking. Door middel van interviews, observaties en expertmeetings met onderwijsprofessionals in tien goede praktijkvoorbeelden, wordt een vaardighedenhiërarchie ontwikkeld: een overzicht van alle vaardigheden en hun onderlinge relaties. Daarnaast worden complexiteitsfactoren in kaart gebracht. Deze inzichten worden gebruikt om onderwijsmodules te ontwikkelen voor opleidingen binnen KPZ. Uitgangspunt is het vier-componenten instructiemodel dat uitgaat van een hele-taak-benadering (Van Merriënboer & Kirschner, 2018). Dit model is uitermate geschikt voor het aanleren van complexe beroepstaken waarbij kennis, vaardigheden en attitudes geïntegreerd zijn. Studenten leren in authentieke leertaken (ontleend uit de CTA) oplopend in complexiteit interprofessioneel samen te werken. Naast het ondersteunen van studenten, draagt dit onderzoek bij aan professionalisering van lerarenopleiders en geeft het inzicht aan het werkveld in de volle breedte van interprofessioneel samenwerken.
