In plaats van theorie met casussen als illustratie, begeeft de auteur zich meteen midden in de problemen die zij die in de zorgsector werkzaam zijn, dagelijks tegenkomen. Bij het zorgvuldig omgaan met die problemen blijkt een wijsgerige analyse veel steun te geven. Het boek stelt op een levendige en bijzonder leerzame wijze drie belangrijke problemen van de zorg aan de orde: a. Wie zijn dat, die mensen met wie ik te maken heb? En wie ben ik zelf eigenlijk? b. Wat is de betekenis, de zin van levens die zo aangetast zijn, gehandicapt of in waan, verdriet of hulpeloosheid gevangen? c. En hoe kunnen wij hun dan helpen? Ook kan dit boek beschouwd worden als een korte inleiding in de ethiek, de sociale filosofie of in de zingevingsproblematiek en het denken over zorg en hulpverlening. Het is vooral een boek dat aan het denken zet.
Coachingsgeprekken rond spiritueel – ritueel geladen handelen in de residentiele jeugdhulp. Vraagstukken rond jeugd, gezin en opvoeding zijn blijvend actueel. De vraag hoe het leven van jongeren eruit ziet en hoe zij voor hun leven en rol in de maatschappij worden gevormd, is daarbij wezenlijk. In mijn promotieonderzoek heb ik verslag gedaan van het dagelijks leven van adolescenten in de residentiele jeugdhulp en de rol van pedagogische medewerkers daarbij (Vierwind, 2019). Het perspectief van waaruit dat gebeurt is dat van de ritual studies. Naast dagelijkse- en overgangsrituelen worden in dit onderzoek ‘rituelen met een spirituele dimensie’ blootgelegd. De jongeren vertellen in de interviews hoe zij in situaties van tegenslag en verdriet overgaan tot spirituele handelingen waaraan zij moed en kracht ontlenen. Eerder onderzoek toont dat de adolescentietijd, onafhankelijk van eigen al of niet spirituele opvoeding, voor meerdere jongeren een periode van spiritueel ontwaken is. Religie en spiritualiteit blijken als coping mechanisme een bron van veerkracht. Een van de bevindingen in mijn onderzoek is dat pedagogisch medewerkers zeggen dat zij weten dat jongeren bij tegenslag en verdriet spirituele handelingen verrichten, maar daarbij expliciet benoemen dat ze in mentorgesprekken daar niet op afstemmen. Als een reden daarvoor wordt genoemd dat dit niet aansluit bij de eigen visie en levensrichting. Deze bevinding sluit aan bij eerder onderzoek waarin wordt geconcludeerd dat het kunnen hanteren van de eigen voorkeurstijl door pedagogisch medewerkers blijvend aandacht vraagt. Ook de door jongeren in eerder onderzoek uitgesproken behoefte om met hun begeleiders ‘echte gesprekken’ te kunnen hebben, is in dit verband noemenswaardig. Het hier voorgestelde onderzoek richt zich op de vraag hoe pedagogisch medewerkers in mentorgesprekken die binnen de residentiele jeugdhulp worden gevoerd kunnen afstemmen op het spiritueel handelen van jongeren. De resultaten van dit onderzoek zijn ook voor aanpalende beroepsgroepen van belang (Verpleegkunde, Onderwijs, Theologie).
Onderzoek naar levend verlies (chronic sorrow): terugkerende gevoelens van pijn, verdriet en verlies waar je mee te maken kunt krijgen als je een kind hebt met een beperking. Hoe zien de ervaringen van ouders eruit, hoe ontwikkelen die zich en hoe kunnen professionals ouders ondersteunen?
Onderzoek naar levend verlies (chronic sorrow): terugkerende gevoelens van pijn, verdriet en verlies waar je mee te maken kunt krijgen als je een kind hebt met een beperking. Hoe zien de ervaringen van ouders eruit, hoe ontwikkelen die zich en hoe kunnen professionals ouders ondersteunen? Doel Doelen van dit onderzoek zijn: Het beter begrijpen van chronic sorrow van ouders Het doen van aanbevelingen over manieren waarop professionals ouders kunnen ondersteunen Het doorontwikkelen van het begrip ‘chronic sorrow’ Beoogde resultaten Betekenisvolle verhalen van ouders en professionals Dialoog tussen ouders en professionals Aanbevelingen voor professionals Relevantie Uit het onderzoek volgen aanbevelingen voor de beroepspraktijk. Studenten en professionals leren wat zij kunnen doen om beter aan te sluiten bij gevoelens van levend verlies van ouders met een kind met een beperking of chronische aandoening. Looptijd 17 augustus 2020 - 17 augustus 2024 Aanpak Overkoepelend kader: participatief actieonderzoek. Daarbinnen interpretatief fenomenologisch onderzoek naar ervaringen bij ouders en professionals van levend verlies. Gevolgd door verhalenworkshops tussen ouders onderling en ouders en professionals samen. Podcasts Samen met een moeder van een zoon met een ernstig meervoudige beperking maakt Edith Raap sinds 2019 de podcastserie Levend Verlies, over terugkerende gevoelens van verdriet en rouw bij ouders van een kind met een beperking of chronische aandoening. Luister ook onderstaande aflevering van de serie Lessen uit #HUonderzoek, waarin Edith vertelt over haar onderzoek. Ook te vinden via je favoriete podcastapp.
