From ACM: "In cases where architectural documentation is outdated or missing, software architecture reconstruction (SAR) techniques may be used to create architectural views of a system. This paper describes a case study in which SAR techniques are applied to reconstruct module views of a case system; a debt settlements suite for local governments, developed in C#. A manual approach and its results are described and compared to the outcome of a layers reconstruction algorithm. Furthermore, this paper explains how software architecture compliance checking (SACC) techniques may help to test the results of reconstruction activities. In this study, SAR and SACC were supported by HUSACCT, a tool that provides rich sets of module and rule types in support of layers, facade, and gateway patterns." https://doi.org/10.1145/3129790.3129809
Author supplied: "Abstract—Software architecture compliance checking (SACC) is an approach to monitor the consistency between the intended and the implemented architecture. In case of static SACC, the focus is mainly on the detection of dependencies that violate architectural relation rules. Interpretation of reported violations may be cumbersome, since the violations need to be connected to architectural resolutions and targeted qualities such as maintainability and portability. This paper describes an SACC case study which shows that inclusion of different types of rules in the SACC process enhances reasoning on architecture violations, especially if a rule type is related to specific architectural pattern. The SACC is performed with HUSACCT, an SACC-tool that provides rich sets of module and rule types in support of patterns such as layers, facade, and gateway. The case system is a governmental system developed in C#, which follows the .NET common application architecture. Even though the system appeared to be well-structured, the SACC revealed that 10 of the 17 architectural rules were violated." http://ieeexplore.ieee.org/document/7484100/ http://dx.doi.org/10.1109/QRASA.2016.7
With the development of Enterprise Architecture (EA) as a discipline, measuring and understanding its value for business and IT has become relevant. In this paper a framework for categorizing the benefits of EA, the Enterprise Architecture Value Framework (EAVF), is presented and based on this framework, a measurability maturity scale is introduced. In the EAVF the value aspects of EA are expressed using the four perspectives of the Balanced Scorecard with regard to the development of these aspects over time, defining sixteen key areas in which EA may provide value. In its current form the framework can support architects and researchers in describing and categorizing the benefits of EA. As part of our ongoing research on the value of EA, two pilots using the framework have been carried out at large financial institutions. These pilots illustrate how to use the EAVF as a tool in measuring the benefits of EA.
In het interdisciplinaire CIRC-PEB project wordt het Product Architecture Mapping (PAM) instrument − een Lean methode die een systematische ontwikkeling van de productarchitectuur ondersteunt − in nauwe samenwerking met drie MKB (maak)bedrijven en één grootbedrijf verder ontwikkeld en toegepast in de richting van duurzaamheid en circulariteit. Hierbij is ook aandacht voor nieuwe product-dienst combinaties. Tevens richt CIRC-PEB zich op een sterkere koppeling van PAM, wat zich vooral richt op de ‘waarde-propositie’ van een bedrijf, met de andere bedrijfsmodel componenten: ‘waarde creatie’, ‘waarde netwerk’, en ‘waarde toe-eigening’ of verdienmodel. Deze koppeling is van belang omdat PAM keuzes direct invloed hebben op de mogelijkheden en onmogelijkheden voor andere bedrijfsmodel componenten. Het resultaat is een meer holistisch en toekomstbestending analyse-instrument voor circulaire bedrijfsmodellen wat past bij het toenemende belang van duurzaamheid in de maakindustrie. Na een eerste toepassing van het vernieuwde instrument in de consortiumbedrijven worden inzichten verder verspreid onder andere MKB maakbedrijven en studenten.
Hoogwaardig afvalhout van bewoners, bouwbedrijven en meubelmakers blijft momenteel ongebruikt omdat het te arbeidsintensief is om grote hoeveelheden ongelijke stukken hout van verschillende afmetingen en soorten te verwerken. Waardevol hout wordt waardeloos afval, tegen de principes van de circulaire economie in. In CW.Code werken Powerhouse Company, Bureau HUNC en Vrijpaleis samen met de HvA om te onderzoeken hoe een toegankelijke ontwerptool te ontwikkelen om upcycling en waardecreatie van afvalhout te faciliteren. In andere projecten hebben HvA en partners verschillende objecten gemaakt van afvalhout: een stoel, een receptiebalie, kleine meubels en objecten voor de openbare ruimte, vervaardigd met industriële robots. Deze objecten zijn 3D gemodelleerd met behulp van specifieke algoritmen, in de algemeen gebruikte ontwerpsoftware Rhino en Grasshopper. De projectpartners willen nu onderzoeken hoe deze algoritmen via een toegankelijke tool bruikbaar te maken voor creatieve praktijken. Deze tool integreert generatieve ontwerpalgoritmen en regelsets die rekening houden met beschikbaar afvalhout, en de ecologische, financiële en sociale impact van resulterende ontwerpen evalueren. De belangrijkste ontwerpparameters kunnen worden gemanipuleerd door ontwerpers en/of eindgebruikers, waardoor het een waardevol hulpmiddel wordt voor het co-creëren van circulaire toepassingen voor afvalhout. Dit onderzoek wordt uitgevoerd door HvA Digital Production Research Group, met bovengenoemde partners. HUNC heeft ervaring met stadsontwikkeling waarbij gebruik wordt gemaakt van lokaal gekapt afvalhout. Vrijpaleis biedt toegang tot een actieve, lokale community van makers met een sterke band met buurtbewoners. Powerhouse Company heeft ervaring in het ontwerpen met hout in de bouw. Alle drie kunnen profiteren van slimmere circulaire ontwerptools, waarbij beschikbaar materiaal, productiebeperkingen en impactevaluatie worden geïntegreerd. De tool wordt ontwikkeld en getest voor twee designcases: een binnenmeubelobject en een buitengevelelement. Bevindingen hiervan zullen leidend zijn bij de ontwikkeling van de tool. Na afronding van het project is een bètaversie gereed voor validatie door ontwerpers, bewonerscollectieven en onderzoek/onderwijs van de HvA.
In the past decade additive manufacturing has gained an incredible traction in the construction industry. The field of 3D concrete printing (3DCP) has advanced significantly, leading to commercially viable housing projects. The use of concrete represents a challenge because of its environmental impact and CO2 footprint. Due to its material properties, structural capacity and ability to take on complex geometries with relative ease, concrete is and will remain for the foreseeable future a key construction material. The framework required for casting concrete, in particular non-orthogonal geometries, is in itself wasteful, not reusable, contributing to its negative environmental impact. Non-standard, complex geometries generally require the use of moulds and subsystems to be produced, leading to wasteful, material-intense manufacturing processes, with high carbon footprints. This research proposal bypasses the use of wasteful scaffolding and moulds, by exploring 3D printing with concrete on reusable substructures made of sand, clay or aggregate. Optimised material depositing strategies for 3DCP will be explored, by making use of algorithmic structural optimisation. This way, material is deposited only where structurally needed, allowing for further reduction of raw-material use. This collaboration between Neutelings Riedijk Architects, Vertico and the Architectural Design and Engineering Chair of the TU Eindhoven, investigates full-scale additive manufacturing of spatially complex 3D-concrete printed components using multi-material support systems (clay, sand and aggregates). These materials can be easily shaped multiple times into substrates with complex geometries, without generating material waste. The 3D concrete printed full-scale prototypes can be used as lightweight façade elements, screens or spatial dividers. To generate waterproof components, the cavities of the extruded lattices can be filled up with lightweight clay or cement. This process allows for the exploration of new aesthetic, creative and circular possibilities, complex geometries and new material expressions in architecture and construction, while reducing raw-material use and waste.
