DSM staat internationaal in hoog aanzien war betreft haar streven naar duurzaamheid. In 2009 zijn ze in de categorie chemie eerste geworden van de Dow Jones Sustainability World Index. Vol trots vertelt Ceo Sybesma dan ook dat het nieuwe produkt een kunststof is die bij hoge temperaturen niet vervormt en niet in brand vliegt. Daardoor is dit materiaal geschikt als vervanger van metaal en keramiek in motoren van auto's. Door het lage soortelijke gewicht van de kunststof weegt de auto uiteindelijk minder wat natuurlijk brandstof bespaart. Ziezo dus is het goed voor het milieu. Is deze kunststof echter wel duurzaam volgens de principes van Craddle tot Craddle?? Is het volledig zonder kwaliteitsverlies her te gebruiken of is het volledig biologisch afbreekbaar? Daarover laat Sybesma zich echter niet uit. Er komt dus meer bij kijken om maatschappelijk verantwoord te ondernemen.
DOCUMENT
De gangbare, DSM-gestuurde interpretatie van depressieve stoornis doet de ervaring van mensen die aan deze stoornis lijden geen recht. Er ontbreken drie wezenlijke aspecten aan de DSM-definitie: een verstoorde wereldbetrekking, een verstoorde lijfelijkheid en een verstoorde temporaliteit. De fenomenologische uitleg van depressie die in mijn proefschrift centraal staat, laat deze psychische stoornis niet naar voren treden als extreme somberheid, maar als existentieel isolement. De ‘stemmingsstoornis’ (mood disorder) is zo beschouwd een afstemmingsstoornis: een verstoring van een proces of gebeuren van synchronisatie op een heel elementair, lijfelijk-affectief niveau. Dat het fenomeen depressie momenteel zo wijdverbreid is – de zogeheten depressie-epidemie – kan in verband worden gebracht met de wijze waarop het individu door de laatmoderne ‘neoliberale’ cultuur tot subject wordt gevormd. De hedendaagse subjectpositie is ‘isolistisch’ van aard. Dit staat op gespannen voet met de menselijke grondbehoefte aan elementaire afstemming. Anders gezegd: de laatmoderne subjectificatie van het individu is depressogeen. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/bert-van-den-bergh-95476526/
DOCUMENT
De psychische stoornis depressie geldt wereldwijd als centraal probleem voor de volksgezondheid. De vraag echter wat depressie precies is, kent nogal uiteenlopende antwoorden. Bovendien ligt het dominante kader waarbinnen men geacht wordt psychische stoornissen te benaderen en te behandelen vanuit verschillende zijden onder vuur. In dit artikel wordt in plaats van een biomedisch en individualiserend perspectief een cultuurfilosofisch licht op het fenomeen geworpen. Wat zegt de zogeheten depressie-epidemie over de aard van onze hedendaagse cultuur en de plaats van het individu daarbinnen? Op welke wijze wordt het individu door deze cultuur beïnvloed of gevormd? Is deze ‘vorming’ wellicht depressogeen, maakt zij ons in zekere zin ontvankelijker voor datgene wat wij ‘depressieve stoornis’ noemen? Dat laatste is inderdaad het geval, zo luidt hier de gedachte. Depressie is in de grond niet zozeer extreme somberheid of geremdheid, maar existentieel isolement. En de hyperindividualistische en ultradynamische aard van onze laatmoderne, ultraliberale cultuur werkt zulk isolement in de hand.
DOCUMENT
No summary available
DOCUMENT
ACHTERGROND : Problematisch middelengebruik is een belangrijke risicofactor voorcriminaliteit en geweld.Dit is echter vooral bij mannen onderzocht en meer kennis over vrouwen is gewenst. DOEL: Beschrijven van mogelijke genderverschillen in problematisch middelengebruik en de relatie tot delictgedrag bij forensisch psychiatrische patiënten. METHODE: Dossiers van 275 vrouwen en 275 mannen die in 1984-2014 opgenomen zijn (geweest) in één van vier forensisch psychiatrische instellingen werden gecodeerd en gerelateerd aan geweldsincidenten tijdens behandeling en recidive na ontslag (bij 78 vrouwen). RESULTATEN: Hoewel problematisch middelenmisbruik bij vrouwen prevalent was (57%), kwam het bij mannen significant vaker voor (68%). Mannen hadden vaker de dsm-iv-classificatie middelenafhankelijkheid en hadden vaker het indexdelict gepleegd terwijl ze onder invloed waren. Middelengebruik had bij hen een betere voorspellende waarde voor geweldsincidenten tijdens behandeling. Zowel vrouwen als mannen met problematisch middelengebruik hadden beduidend meer historische risicofactoren dan degenen zonder middelenmisbruik. Een geschiedenis van problemen met middelengebruik was geen significante voorspeller voor recidive na ontslag bij vrouwen. CONCLUSIE: Er bestaan genderverschillen wat betreft problematisch middelengebruik, waarbij de relatie met delictgedrag voor mannen sterker is. De gevonden genderverschillen hebben implicaties voor (verslavings-) behandeling in forensische zorginstellingen.
DOCUMENT
Indecent exposure is often regarded as a nuisance offense and detailed studies into this topic are relatively rare. However, there is consensus that relatively high recidivism rates and risk of escalation to more severe offenses can be of serious concern among these perpetrators. This cohort study aims to increase our general knowledge on the basic characteristics of these offenses and includes all registered police cases of indecent exposure in the Netherlands between 2012 and 2020, including 6741 incidents, involving 4663 suspects and 3808 registered victims. This first study of a large cohort over a long period of time describes the basic characteristics of these incidents, the perpetrators and their victims, and visualizes the results to explore trends over time. Results show that a modal indecent exposure incident is perpetrated by a 25-year-old male, on foot, on a public road, on a Wednesday afternoon in July, masturbating and directing his genitals intentionally toward a 13-year-old girl. The age distribution of victims shows remarkable similarity to victims of sexual assault. Compared to the first year of the period studied, the number of annually reported incidents gradually declined to half in the last year of the study. Findings are discussed in light of the most prominent theories on exhibitionism. Issues and suggestions relevant to apprehension and treatment of perpetrators are identified and discussed.
DOCUMENT
Hintergrund: Problematischer Gebrauch psychotroper Substanzen ist ein beachtlicher Risikofaktor für strafbares Handeln und Gewaltanwendung. Untersucht ist das vor allem im Hinblick auf Männer. Was Frauen betrifft, sollte noch weiter geforscht werden. Ziel der Untersuchung: Herausgearbeitet werden soll, inwiefern sich bei forensisch psychiatrischen Patienten Unterschiede zwischen Frauen und Männern finden, was erstens den Konsum psychotroper Substanzen betrifft und zweitens, wie sich dieser auf ihre Straffälligkeit auswirkt. Stichprobe und Methode: Die Akten von 275 Frauen und 275 Männern, die zwischen 1984 und 2014 in einer von vier forensisch-psychiatrischen Einrichtungen untergebracht sind bzw. waren, wurden anonymisiert und untersucht, wie häufig die Patient*innen während der Behandlung gewalttätig und, nach ihrer Entlassung (78 Frauen), wieder rückfällig geworden sind. Ergebnisse: Obwohl die Prävalenz problematischen Konsums psychotroper Substanzen bei Frauen recht hoch war (57%), fand sich bei Männern eine signifikant höhere Prävalenz (68%). Bei Männern war die DSM-IV-Diagnose Substanzabhängigkeit häufiger gestellt worden und sie hatten auch ihr Indexdelikt häufiger begangen, während sie unter dem Einfluss von Substanzen gestanden hatten. Anhand dieses Missbrauchs konnte bei ihnen das Risiko neuer Gewalttaten während der Behandlung besser vorhergesagt werden. Sowohl Frauen als auch Männer mit problematischem Substanzkonsum hatten bedeutend mehr historische Risikofaktoren als solche ohne eine entsprechende Vorgeschichte. Bei den Frauen war eine Vorgeschichte mit problematischem Substanzgebrauch kein signifikanter Marker für einen Rückfall nach der Entlassung. Schlussfolgerung: Zwischen den Geschlechtern gibt es Unterschiede, was problematischen Substanzkonsum betrifft, wobei bei den Männern der Zusammenhang mit Straffälligkeit enger ist. Diese Unterschiede sollten bei der Behandlung von Suchtmittelabhängigkeit in forensischen Einrichtungen berücksichtigt werden.
DOCUMENT
Global climate change will result in more extreme heat, drought, and rainfall. The urban environment is particularly vulnerable to these effects. Adaptation to these extreme weather conditions is difficult due to the high complexity of urban land-use patterns and stakeholder configurations. The current practice in the field of urban climate adaptation mainly revolves around the assessment of climatological risks, leaving the question where measures can be implemented under-researched. This study proposes and tests a four-step GIS-based Decision Support Model (DSM) to map the spatial opportunities for adaptation measures in public and private spaces. The DSM was applied to the city of Groningen. The findings revealed that there is a relationship between urban design, climatological risks, and opportunities for adaptation measures, with higher density neighbourhoods showing more opportunities for greening private properties and permeable pavements and lower density neighbourhoods showing opportunities for the implementation of green-blue measures in public space. The application of this DSM can aid urban planners and other stakeholders in mapping spatial opportunities for climate adaptation, that is, allow for more precise site selection for adaptation efforts and for an evaluation of adaptation efforts in different neighbourhood typologies within the urban environment.
DOCUMENT
BACKGROUND: Depression in later life is a common mental disorder with a prevalence rate of between 3% and 35% for minor depression and approximately 2% for Major Depressive Disorder (MDD). The most common treatment modalities for MDD are antidepressant medication and psychological interventions. Recently, Behavioral Activation (BA) has gained renewed attention as an effective treatment modality in MDD. Although BA is considered an easy accessible intervention for both patients and health care workers (such as nurses), there is no research on the effectiveness of the intervention in inpatient depressed elderly.The aim of study, described in the present proposal, is to examine the effects of BA when executed by nurses in an inpatient population of elderly persons with MDD. METHODS/DESIGN: The study is designed as a multi-center cluster randomized controlled trial. BA, described as The Systematic Activation Method (SAM) will be compared with Treatment as Usual (TAU). We aim to include ten mental health care units in the Netherlands that will each participate as a control unit or an experimental unit. The patients will meet the following criteria: (1) a primary diagnosis of Major Depressive Disorder (MDD) according to the DSM-IV criteria; (2) 60 years or older; (3) able to read and write in Dutch; (4) have consented to participate via the informed consent procedure. Based on an effect size d = 0.7, we intend to include 51 participants per condition (n = 102). The SAM will be implemented within the experimental units as an adjunctive therapy to Treatment As Usual (TAU). All patients will be assessed at baseline, after eight weeks, and after six months. The primary outcome will be the level of depression measured by means of the Beck Depression Inventory (Dutch version). Other assessments will be activity level, mastery, costs, anxiety and quality of life. DISCUSSION: To our knowledge this is the first study to test the effect of Behavioral Activation as a nursing intervention in an inpatient elderly population. This research has been approved by the medical research ethics committee for health-care settings in the Netherlands (No. NL26878.029.09) and is listed in the Dutch Trial Register (NTR No.1809).
DOCUMENT
