Vacant land can provide social and ecological benefits to cities as they are informally used by people and spontaneously populated by animals and plant-life. However, planners and policy makers often frame vacant land as ‘empty’, ‘blank’ spaces, making it difficult to acknowledge informal and more-than-human shaping of these places. This paper demonstrates how a reconceptualization of vacant land through a relational lens enables the inclusion of informal and more-than-human placemaking in planning policy. Analysing the recent Scottish planning policy debate on vacant land through the analysis of policy documents and key informant interviews, we demonstrate that the inclusion of informal and more-than-human placemaking in the Scottish planning policy is fostered by growing recognition of concepts such as urban biodiversity, but hindered by persistent nature-culture divisions. Waymarkers for future policy making are, firstly, strengthening the presence of informal and more-than-human actors in policy debates by seeking representatives who can speak on their behalf and, secondly, supporting new placemaking traditions specifically for vacant land that are incremental and collaborative.
Purpose: The study aims to understand the meaning of event-based and place-based community practices, as well as the resulting social impacts. Design/methodology/approach: An ethnomethodological approach was followed (participant observation and interviews were supplemented by secondary data), with the analysis being exploratory and interpretative. Findings: The festival and the place reinforce the community’s social practices, which have impacts beyond the festival, benefiting individuals, the community and the place, becoming a means for valorisation and diffusion of the rural way of life, and placemaking. Research limitations/implications: In this study the authors focus on social practices in the context of an event and of a place (the village where the event occurs). The authors connect to theories of practice, which they apply in the analysis. The value of the study lies on the underlying mechanisms (how communities exercise social practices in the context of festivals, and what social impacts may lead to) rather than its context-dependent specific results. Practical implications: National and regional authorities can play a role in providing local communities with adequate tools to overcome the challenges they encounter. This can be done by issuing appropriate (events) plans and policies while giving room for the locals to voice their opinions. Social implications: Community-based festivals are key social practices that can strategically impact placemaking, strengthening community bonding, forging connections with outsiders and promoting well-being practices that discourage rural depopulation. Originality/value: There is a scarcity of research that deepens the understanding of the role of festivals in placemaking and their social impacts, particularly in the rural context. This study contributes to closing this gap by focussing on the social practices of a community-based festival in a village in the interior of Portugal.
LINK
InclusiveCity aims at expanding strategies to activate public places in the framework of the 15-minute city concept by critically assessing current practices of placemaking and by adding a strong inclusion dimension.
Dit project heeft tot doel in kaart te brengen hoe virtuele en fysieke sociale interacties in de vrije tijd zich tot elkaar verhouden. Wat is de impact van virtualisering van de vrijetijd op lokale praktijken? Vrijetijdspraktijken worden traditioneel gezien als gelegenheden bij uitstek om op een laagdrempelige manier in contact te komen met anderen en worden aangewend om sociale cohesie te bewerkstelligen (bijvoorbeeld via urban gardens). Het internet heeft echter voor nieuwe vormen van vrijetijdsbesteding en daarmee gepaard gaande sociale interactie gezorgd. Het is mogelijk om -bijvoorbeeld in het kader van een hobby zoals gamen- contact te leggen met gelijkgestemden aan de andere kant van de wereld. Dit roept de vraag op naar de invloed van digitale media en individualisering van de vrije tijd op de omvang en aard van sociale netwerken die aan de basis staan van sociale cohesie en sociaal kapitaal. Mogelijk versterken virtuele praktijken lokale sociale netwerken. Aan de andere kant kunnen mensen met een beperkte toegang tot de virtuele wereld buitengesloten raken. Onderzoek is nodig om te begrijpen hoe virtuele en fysieke sociale contacten op elkaar inwerken. In afstemming met bewoners en lokale organisaties beoogt dit project vervolgens een antwoord te geven op de vraag hoe de interactie tussen virtuele en fysieke praktijken succesvol kan bijdragen aan de kwaliteit van de sociale leefomgeving. Het onderzoek zal een mixed methods benadering toepassen om inzicht te verkrijgen in de (micro)dynamiek van de interactie tussen virtuele en fysieke vrijetijdspraktijken Vervolgens zullen de resultaten van het onderzoek benut worden om met bewoners en lokale organisaties een instrument te ontwikkelen om zowel fysieke als virtuele sociale verbindingen in de buurt in kaart te brengen en te versterken. Het project maakt deel uit van het onderzoeksprogramma Placemaking and Events van Breda University of Applied Sciences.
Dit project heeft tot doel in kaart te brengen hoe virtuele en fysieke sociale interacties in de vrije tijd zich tot elkaar verhouden. Wat is de impact van virtualisering van de vrijetijd op lokale praktijken? Hoe verhouden virtuele en fysieke vrijetijdspraktijken zich tot elkaar en hoe kan de interactie tussen virtuele en fysieke praktijken succesvol bijdragen aan de kwaliteit van de sociale leefomgeving. Het onderzoeksprogramma genereert kennis over placemaking - het creeren van betekenisvolle plaatsen voor bewoners en andere gebruikers. Hierbij gaat het ook om de kwaliteit van de leefomgeving en verwante issues zoals sociale cohesie en duurzaamheid.
