Purpose – This study aims to investigate the tourism stakeholders’ opinions about developing smart tourism(ST) in the West Bank, Palestine. This research fulfils intriguing gaps in the literature on stakeholders’perceptions and views on developing ST in the West Bank, Palestine.Design/methodology/approach – The research study employed a qualitative methodology using semi-structured interviews with nineteen respondents. All data collected were in April and May 2022.Findings – The findings show that the understanding of ST-related stakeholders in the West Bank is mainlylinked to information communication and technology, digitalisation, and online use of technology within thetourism industry. Moreover, the results show the high potential of developing the ST industry in the WestBank. However, this study revealed that challenges could affect the West Bank’s development at differentlevels, such as managerial, technological, awareness, public sector restrictions, infrastructural, financial andpolitical challenges.Research limitations/implications – This research has some shortcomings. The first restriction of thisstudy was the political restrictions and the checkpoints, which limited the reach of some of the participants whoreside in Jerusalem or other cities outside of the West Bank, which delayed the time of the interviews orconverted it to be done through a digital platform. Secondly, the sample of this study was small in tourismstakeholders in the West Bank.Originality/value – To the author’s knowledge, this paper is the first on ST from the stakeholders’perspectives. Therefore, this study has set the first step in closing the existing gap in the literature.
LINK
This paper relies on knowledge gained from ITRACT (Improving Transport and Accessibility through new Communication Technologies), an Interreg IVB project in the North Sea Region. We will show how digital innovation to promote mobility and accessibility in rural areas is limited by poor data infrastructure and a lack of digital engagement. It is argued that these limitations perpetuate the remoteness of these areas.
DOCUMENT
The focus of my research is how Bartholomeus Guesthouse (BG), founded in 1407 by Willem van Abcoude, has organized care over more than 600 years for the elderly and elderly sick people in the Centre of Utrecht. After the reorganization of 1817 -by Royal Law- the 7 (9) Guesthouses were merged to one Board called “College van Regenten der Vereenigde Gods-en Gasthuizen” .They have had their domicile in Bartholomeus Guesthouse. This Guesthouse survived as elderly care centre on particular foundation, which has meant until today that people from different religions were welcome. The properties of the other guesthouses came under supervision of the Board of “Vereenigde Gods-en Gasthuizen”. The heritage of the other foundations was , in terms of property and land, considerable. In my paper I will present the following items: -An inventarisation of the situation after 1817 and the ‘cameren’ (vrij woningen) of the different guesthouses in Utrecht and what their (living) conditions were at that time; -the Policy of the Board supervising the Free Houses/ Cameren for Elderly during this area; the observation of the archive manager S.Muller Fz.is good illustration of the situation in 1900; -the inhabitants of the ‘vrij woningen’; the selection and the rules as part of the social housing policy; - a more general analysis: the policy of poor relief and the debate of who had to take care of the poor? - all subjects give an answer to the question whether or not poor relief can be regarded as a safety valve for the (lower) middle class, in the ninetheenth century.
DOCUMENT
Het aantal dierlijke graverijen in fysieke infrastructuren, waaronder waterkeringen, spoordijken en autowegen, neemt de laatste jaren hard toe. Dit komt door exponentiële groei van de bever die in Nederland een beschermde status heeft. Waterschappen geven aan dat de inspectie en detectie van graverijen door bevers geen gemakkelijke opgave is. De gevolgen voor de veiligheid van primaire waterkeringen en spoordijken kunnen aanzienlijk zijn. Om grip te krijgen op graverijen, zijn tot op heden verschillende aanpakken gehanteerd van lopen door watergangen in waadpakken met prikstokken t/m de inzet van GPR, camera- en sonartechnologie alsook getrainde speurhonden. Tot op heden is er nog geen oplossing gevonden voor ongewenste graverijen door bevers. Met dit onderzoeksproject wordt nieuwe technologische kennis ontwikkeld en toegevoegd aan de state-of-the-art op het gebied van detectie van beveractiviteiten (graverijen). In dit project wordt een robot platform (hardware/software) ontwikkeld dat beverschades aan kritieke publieke infrastructuren kan detecteren en monitoren. Hiervoor zijn robuuste technologieën nodig die gangenstelsels/kamers kunnen waarnemen (perceptie), zelfstandig in kaart kunnen brengen (autonome navigatie). Daarnaast moeten operators (veldwerkers) het robot platform eenvoudig kunnen toepassen in hun dagelijkse gebruik (mens-robot interactie). Het consortium bestaat uit publiek partijen (waterschappen, Rijkswaterstaat, provincies), prorail technologieontwikkelaars en dienstleveranciers (MKBs, ander privaat partijen), onderzoeksgroepen van Saxion (lectoraten SMART en TCI), opleidingen en overkoepelende innovatie boosters. Zij zetten kennis en capaciteit in om antwoord te geven op de centrale onderzoeksvraag: “Welke bestaande navigatie- en perceptietechnologieën kunnen binnen een periode van 2 jaar worden doorontwikkeld tot de realisatie en inzet van een gebruiksvriendelijk beverbeheer robotplatform waarmee ongewenste beveractiviteiten vroegtijdig kunnen worden gedetecteerd en herstelmaatregelen effectief kunnen worden ingezet?” Opbrengsten van het project dragen bij aan duurzaam beverbeheer, preventieve detectie en kosteneffectieve inzet van maatregelen die nadien op basis van de verschillende detectiemethoden kunnen worden ontwikkeld. Daarnaast vindt borging van (technologische) kennis plaats in alle deelnemende partijen en opleidingen.
While several governmental and research efforts are set upon mobility-as-a-service (MaaS), most of them are driven by individual travel behavior and potential usage. Scholars argue that this is a too narrow perspective when evaluating government projects because choices individuals make in a private setting might not accurately reflect their preferences towards public policy. Participatory Value Evaluation (PVE) is a novel evaluation framework specifically designed to alleviate this issue by analyzing preferences on the allocation of public budgets. Thus, based on PVE, this project aims at assessing different features of MaaS-services (e.g. enhancing mobility of the elderly and the poor, complementing public transport, etc.) from a social desirability perspective and compare them with investments in alternative social projects. Specifically, it aims at establishing the citizen value of MaaS as compared to social investments in green/recreational areas or transport infrastructure (e.g. bike or bus lanes), and eliciting trade-offs between different features of them. The project includes the selection of different investment projects (and their features) that are politically relevant in Rotterdam. It also includes a qualitative assessment on the way individuals evaluate different social projects and their features and a quantitative assessment based on choice models that allow eliciting trade-offs between different attributes and projects. Finally, policy recommendations are provided based on these results. They allow conceiving investments projects to maximize the societal benefits as well as to construct optimal investment portfolios. This information is to be used as a complement of the evaluation of projects on the basis of individual preferences.
Spoorbeheerder Prorail heeft jaarlijks aanzienlijke hoeveelheden afgedankte rails (spoorstaven), deze worden omgesmolten voor de staalproductie (recycling). Omsmelten kost energie en er gaat veel waarde verloren. Prorail wil naar een meer circulaire toepassing. Alternatieven waarbij spoorstaven hoogwaardig hergebruikt worden zijn nodig! Het is goed te voorspellen wanneer spoorstaven afgedankt zullen worden. Spoorstaven zijn een kwalitatief hoogwaardig product, gemaakt uit de grondstof ijzer. Het spoorwegnet is dan ook de ideale grondstoffenbank: een product van goede kwaliteit dat in substantiële en voorspelbare hoeveelheden beschikbaar is. Dankzij de uitstekende materiaaleigenschappen zijn afgedankte spoorstaven vermoedelijk goed bruikbaar als constructief element in gebouwen of infrastructurele objecten. Over de eigenschappen en toepassingsmogelijkheden van spoorstaven in relatie tot deze nieuwe functie is echter weinig bekend. De participerende (MKB)bedrijven zien hier kansen voor het ontwikkelen van nieuwe circulaire producten en diensten. Daarom wordt gekeken of spoorstaven een tweede (en volgende) leven kunnen leiden als constructie materiaal. Met dit voorstel wordt onderzocht welke constructieve en materiaaltechnische aspecten relevant zijn bij het gebruik van spoorstaven als constructiemateriaal. Mogelijkheden voor hoogwaardig hergebruik van spoorstaven worden gegenereerd. Er wordt een constructief ontwerp voor een demontabele modulaire voetgangersbrug gemaakt. Inzicht in businesscase en milieu-impact worden gegeven. De ontwikkelde kennis wordt gedeeld via kennisdelingsbijeenkomsten, rapporten en een factsheet. Studenten worden betrokken bij dit project.
