Search results

Forensische best practices in de BW/MO

De sector Beschermd Wonen en Maatschappelijke Opvang (BW/MO) heeft te maken met een groeiend aantal forensische cliënten. Er is behoefte aan een overzicht van best practices, do’s en don’ts in het methodisch handelen bij deze doelgroep. De vraag die we met dit onderzoek willen beantwoorden is: Welke best practices zijn er in de BW/MO-sector voor de begeleiding van en zorg aan forensische cliënten? In het huidige onderzoek zijn - na een literatuurverkenning - op systematische wijze de ervaringen van forensisch sociaal werkers en cliënten verzameld en bestudeerd. Dit werd op verschillende manieren gedaan in drie fases: Fase 1: Verkenning: groepsinterviews bij 15 BW/MO-instellingen Fase 2: Verdieping: 11 casuïstiekbesprekingen bij BW/MO-instellingen Fase 3: Uitwisseling: een onlinebijeenkomst (forensisch carrousel) De forensische doelgroep binnen de BW/MO bestaat voornamelijk uit mannen met multiproblematiek, zoals verslaving, agressie en psychiatrische problemen. Ze wonen in verschillende beschermde woonvormen met meer of minder zelfstandigheid en (ambulante) begeleiding. De belangrijkste best practices die professionals tijdens de verkenning noemden zijn: het bieden van een duidelijke structuur en heldere kaders, investeren in de werkalliantie (onder andere vanuit de presentiebenadering), goede samenwerking met ketenpartners met duidelijke afspraken over ieders taken en verantwoordelijkheden, herstelgericht werken aan kleine doelen, werken aan destigmatisering, werken met signaleringsplannen en risicotaxaties, zorgvuldig plaatsen van cliënten en de inzet van vrijwilligers en forensische ervaringsdeskundigen. Een deel van de instellingen plaatst forensische cliënten bij elkaar (geclusterd) omdat forensische expertise dan gerichter kan worden ingezet, andere instellingen plaatsen forensische cliënten bij andere cliënten (gespikkeld) om normalisering in de hand te werken. In de verdiepingsfase kwamen de volgende best practices aan de orde met betrekking tot ketensamenwerking: duidelijkheid scheppen over rollen en verantwoordelijkheden, de cliënt zelf laten beslissen bij uitstroom na detentie met bajes-uit begeleiding, en driegesprekken organiseren met toezichthouder, begeleider en cliënt. Best practices met betrekking tot krachtgericht werken zijn: duidelijke grenzen stellen, zoeken naar datgene waar de cliënt zelf regie op kan voeren en bekrachtigen wat iemand bereikt binnen het kader van de bijzondere voorwaarden. Overige best practices zijn: zorgvuldige matching van cliënt en vrijwilliger en werken aan destigmatisering op verschillende niveaus. Tijdens het forensisch carrousel is de bredere toepasbaarheid van de verzamelde best practices verkend. Werkzame elementen van goede ketensamenwerking, krachtgericht en herstelgericht werken in relatie tot risico’s en probleemgedrag, de inzet van vrijwilligers en ervaringsdeskundigen en werken aan destigmatisering werden breed onderkend, maar er zijn ook uitdagingen. Deskundigheidsbevordering is daarmee zowel een best practice als een aanbeveling.

Good practices voor laagdrempelige, vroegtijdige en rechtvaardige geschiloplossing

De afgelopen jaren is er veel aandacht voor het voorkomen en effectief beslechten van geschillen met de overheid in de fase van besluitvorming en bezwaarbehandeling. De overheid is bezig met de vraag hoe burgers het beste kunnen worden ondersteund in procedures van besluitvorming en bezwaar en haar eigen rol daarbij.1 In dit onderzoek in opdracht van de Raad voor Rechtsbijstand is de vraag aan de orde hoe procedures van besluitvorming en bezwaar zodanig kunnen worden georganiseerd, dat geschillen worden voorkomen en dat ze, mochten ze toch ontstaan, zo snel, effectief en bevredigend mogelijk kunnen worden opgelost.

AFECO - Report on good practices of age

The aim of this report is to give an overview of current state of the art in the occurrence and policies regarding affordable age-friendly and eco-friendly solutions in the partner countries. The report consists of the findings from the literature review, the comparative analysis and the reporting of good practices. It aims for the consortium as a whole to gain an understanding of the state of the art and on affordable age and eco-friendly solutions in partner countries and particularly the home and community fields, and to present that knowledge in the form of a written report. The literature review, the analysis of barriers and facilitators, and the survey on existing or even planning good practices in the project countries, will help the partners to build and update a strong knowledge base in these fields. To be closer to the practical issues that define the adaptability of eco and age-friendly solutions in community, the consortium decided to use mostly grey literature and websites for tools and advice, such as governmental pages. Common grey literature publication types include reports (annual, research, technical, project, etc.), working papers, government documents, white papers and evaluations, which will help all partners to reach conclusions around the common field between age and eco-friendly developments. Barriers and facilitators found in each project country will be used for stipulating the right consequence of actions needed, to propose a sound methodology that could – in combination with other actions and stakeholders – promote the implementation of age and eco-friendly principles into the public and private sphere of care for older people. Finally, the selection of good representative practices by each project country can be the basis for a report, and a publication, that depicts the level of maturity and progress of the notions of age-friendliness and eco-friendliness, as well as their impact on the care of older people.

Good practices 2020-2021 Schuldhulpverlening Amsterdam

Good Governance in Sport

This book fills an important gap in the sport governance literature by engaging in critical reflection on the concept of ‘good governance’. It examines the theoretical perspectives that lead to different conceptualisations of governance and, therefore, to different standards for institutional quality. It explores the different practical strategies that have been employed to achieve the implementation of good governance principles. The first part of the book aims to shed light on the complexity and nuances of good governance by examining theoretical perspectives including leadership, value, feminism, culture and systems. The second part of the book has a practical focus, concentrating on reform strategies, from compliance policies and codes of ethics to external reporting and integrity systems. Together, these studies shed important new light on how we define and understand governance, and on the limits and capabilities of different methods for inducing good governance. With higher ethical standards demanded in sport business and management than ever before, this book is important reading for all advanced students and researchers with an interest in sport governance and sport policy, and for all sport industry professionals looking to improve their professional practice.

European Manifesto for Inclusive Learning

The European Manifesto for Inclusive Learning is an initiative of the University of Florence to promote adult education for migrants and refugees. The program seeks to provide “a concrete tool for adult educators to promote adult learning in their local context”. In order to achieve this goal, eight European Union partners in different EU countries collaborated intensively for 1 ½ year to exchange experiences, expand opportunities and to seek to promote a more coordinated and integrated approach. Each partner collected case studies of good practices using a common tool for collecting data. The results of the Dutch partner, The Hague University of Applied Sciences are presented here. Seven cases have been studied with very different, mainly informal ways of mutual learning in the Netherlands. First the Manifesto is described in more detail. This is followed by a sketch of refugee flows to the Netherlands and the Dutch asylum system. After these chapters, the different cases are presented, followed by a conclusion and recommendations based on the Dutch good practices.