This Special Issue “Ecocentric education” contains articles focused on ecological values in environmental education (EE) and education for sustainable development (ESD). Ecocentric education is based on a critical theory, originating from Erich Fromm [1], Herbert Marcuse [2], and Paulo Freire [3], and on ecological pedagogy (ecopedagogy), developed by Richard Kahn [4]. These critical theorists served as catalysts in the transformation of education towards the recognition of the “domination” of capitalist, corporate, and/or political power in shaping societies, challenging the broadly shared assumptions and practices [5]. Fromm [1] and his peers believed that education makes learners internalize alienation from humanity and nature, a process which is inherent in the industrial capitalist society. This process increases uncritical adherence to dominant values such as consumerism, downplaying the negative side effects of technocratically defined “progress”. https://doi.org/10.3390/educsci10090217 LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/helenkopnina/
MULTIFILE
Despite the willingness of many educational institutions worldwide to embrace Education for Sustainable Development and Education for Sustainable Development Goals, critical scholars have pointed out that the very enterprise of sustainable development is not without its contradictions. Therefore, any education that engages with sustainable development needs to be carefully reviewed, rather than supported, in its ambition to promote the supposedly universally desirable aims. The rhetoric of sustainable development as meeting the needs of present and future generations is largely anthropocentric in failing to take nonhuman species into account when setting up pragmatic and ethical objectives. Similarly to the Millennium Development Goals (MDGs) that have helped to raise living standards across the world, but have largely failed to address environmental sustainability challenges, the Sustainability Development Goals (SDGs) tend to prioritize “inclusive economic growth” at the expense of ecological integrity, which is very likely to negatively affect not only nonhuman species but also future generations and their quality of life. Thus, as this chapter will argue, universally applicable Education for Sustainable Development Goals (ESDGs) is problematic in the context of addressing the long-term sustainability for both human and nonhuman inhabitants of the planet. Given escalating climate change, biodiversity loss, pollution, and depletion of natural resources, this chapter questions whether ESDGs can qualify as a desirable “quality education”. The paradoxes of sustainable development and ways forward that seem a better alternative for ESDG include indigenous/traditional learning, ecopedagogy, ecocentric education, and education for degrowth, steady-state, and Cradle-to-Cradle and circular economy. Advantages of universal education are also highlighted, as any education that supports basic literacy, numeracy, and values attributed to the intrinsic rights of humans and nonhumans can help students to be equipped to deal with social and environmental challenges. https://doi.org/10.3390/books978-3-03897-893-0-1 LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/helenkopnina/
MULTIFILE
Little has been published regarding the training of academic developers themselves to support internationalization of the curriculum (IoC) initiatives. However, higher education institutions around the globe are responding to strategic demands for IoC which prepare students as ‘world-ready’ graduates. We employed qualitative research synthesis to identify recent journal articles which consider current trends in academic development to support IoC. Despite their diversity, we found common themes in the five selected studies. Our discussion and recommendations weave these themes with Betty Leask’s five-stage model of the process of IoC and Cynthia Joseph’s call for a pedagogy of social justice. “This is an Accepted Manuscript of an article published by Taylor & Francis in International Journal for Academic Development on 19/11/15, available online: https://doi.org/10.1080/1360144X.2019.1691559.
MULTIFILE
Bijlage in Freitag, T., I. Leene en C. Tenhaeff, Buurtgerichte sociale activering. Methodiek voor een gebiedsgerichte aanpak Methodiekbeschrijving voor een gebiedsgerichte aanpak. Buurtgerichte sociale activering/BSA is een methodiek voor lokale overheden, maatschappelijke organisaties en particuliere instellingen om in gezamenlijkheid inhoud te geven aan een gebiedsgerichte vorm van sociale activering. Een kernelement van BSA is de buurt benutten als vindplaats van en springplank voor sociale activering. Dit betekent activering van sociaal kwetsbare buurtbewoners en van de sociale netwerken en voorzieningen in en rond hun omgeving
DOCUMENT
This article presents and discusses student assignments reflecting on the documentary film If a Tree Falls, written as part of the Business Ethics and Sustainability course at The Hague University of Applied Sciences. This article follows two lines of inquiry. First, it challenges mainstream environmental education, supporting critical pedagogy and ecopedagogy. These pedagogies, which advocate pedagogy for radical change, offer a distinct and valuable contribution to sustainability education, enabling students to critically examine normative assumptions, and learn about ethical relativity, and citizenship engagement from environmentalists. The discussion of “lessons of radical environmentalism” is pertinent to the question of what types of actions are likely to achieve the widely acceptable long-term societal change. While this article focuses on student reflection on a film about radical environmentalism, this article also discusses many forms of activism and raises the question of what can be considered effective activism and active citizenship in the context of the philosophy of (environmental or sustainability) education in connection didactics and curriculum studies. Second, this article argues for the need for reformed democracy and inclusive pluralism that recognizes the needs of nonhuman species, ecocentrism, and deep ecology. The connection between these two purposes is expressed in the design of the student assignment: It is described as a case study, which employs critical pedagogy and ecopedagogy. https://doi.org/10.3390/educsci9040284 LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/helenkopnina/
MULTIFILE
Taal is overal. Thuis, op school, in de stad. Maar welke taal? Antwerpen telt op dit ogenblik meer dan 170 nationaliteiten die elk hun eigen taal spreken. Dialecten en sociolecten niet meegerekend. Een smeltkroes van klanken en betekenissen die de communicatie er niet eenvoudiger op maakt. Via projecten binnen onderwijs, welzijn, inburgering, worden oude en nieuwe bewoners aangezet om met elkaar in gesprek te treden. Ook cultuur draagt hier haar steentje bij. Vijftien Antwerpse musea creëren taaloefenkansen vanuit hun diverse collecties. Boeken, schilderijen, voorwerpen en zelfs gebouwen die de dialoog tussen collecties, maar vooral mensen opzetten. Activerend taalgebruik in het museum dat voor even een leercentrum wordt, waarbij de waarheid vaak ondergeschikt is aan de persoonlijke mening van elke leerling/bezoeker.
LINK
In januari 2023 verscheen in Didactief een special over het lectoraat De Pedagogische Opdracht van Hogeschool InHolland. Met bijdragen van onder andere lector Mascha Enthoven, lerarenopleider en onderzoeker Theo van den Bogaart, en docent en onderzoeker Marietje Beemsterboer.
DOCUMENT
Deel 3 van een drieluik over de Olympische Spelen in de Griekse oudheid. De eerste bijdrage ging over begin en einde van deze Spelen, de relatie met andere grote sportevenementen en de context van de Griekse oudheid. De tweede bijdrage om de religieuze oorsprong en de organisatie van de Spelen, Deze derde bijdrage over de sport-, beweeg- en opvoedingscultuur waarbinnen de klassieke Olympische Spelen functioneerden.
DOCUMENT
Morele vorming kan een niet-beoogd gevolg zijn van onderwijs. Maar het kan ook nadrukkelijk wél beoogd worden en doel zijn van het onderwijsproces. Daarover gaat dit artikel. We beginnen met de verduidelijking van de relatie tussen morele vorming en Bildung (par. 2). Vervolgens behandelen we drie verschillende vormen van doelbewuste morele beïnvloeding in het onderwijs: morele vorming als vak, de voorbeeldfunctie van de docent en een positieve schoolcultuur (par. 3). Morele vorming als vak betreft de vorming in waarden en normen van de leerling. Daarbij kunnen verschillende accenten worden gelegd: waardenoverdracht, waardenverheldering en waardencommunica¬tie. Deze accenten worden toegelicht en we geven aan in welke leeftijdsgroep het zwaartepunt zou kunnen liggen in het onderwijs (par. 4). We ronden dit artikel met de vijf elementen van een moreel proces: morele gevoeligheid, morele analyse, moreel oordeel, morele motivatie en moreel handelen. Daarbij laten we zien hoe morele vorming in het onderwijs kan interveniëren om de competenties van de leerling met betrekking tot deze vijf elementen te versterken (par. 5).
DOCUMENT
