This paper reports a study into the relationship between the configuration of the process of Strategic Information Systems Planning (SISP) and the success of SISP. SISP is an important activity in the alignment of information technology systems and services to business requirements. However, despite the obvious importance of a proper planning of information technology and information systems in organizations, success of SISP is not evident. And as the success of SISP is also influenced by the process followed in developing the SISP, the research question for this study was, “How does the configuration of the SISP process influence the success of the SISP?” Based on an explorative multi case study, we concluded that the specificity and comprehensiveness of strategies, goals and decisions in an organization has a positive effect on the success of SISP. Another conclusion was that a more dominant role of the IS/IT organization in the SISP process influences the quality of the SISP deliverable positively, but has a negative effect on the building of partnership between business and IT in the organization. A final conclusion was that following a formal SISP methodology does not seem to have an effect on the success of SISP. These findings provide guidance for practitioners that plan to develop an SISP as part of their efforts to align business and IT.
Background: Patient participation and goal setting appear to be difficult in daily physiotherapy practice, and practical methods are lacking. An existing patient-specific instrument, Patient-Specific Complaints (PSC), was therefore optimized into a new Patient Specific Goal-setting method (PSG). The aims of this study were to examine the feasibility of the PSG in daily physiotherapy practice, and to explore the potential impact of the new method. Methods: We conducted a process evaluation within a non-controlled intervention study. Community-based physiotherapists were instructed on how to work with the PSG in three group training sessions. The PSG is a six-step method embedded across the physiotherapy process, in which patients are stimulated to participate in the goal-setting process by: identifying problematic activities, prioritizing them, scoring their abilities, setting goals, planning and evaluating. Quantitative and qualitative data were collected among patients and physiotherapists by recording consultations and assessing patient files, questionnaires and written reflection reports. Results: Data were collected from 51 physiotherapists and 218 patients, and 38 recordings and 219 patient files were analysed. The PSG steps were performed as intended, but the ‘setting goals’ and ‘planning treatment’ steps were not performed in detail. The patients and physiotherapists were positive about the method, and the physiotherapists perceived increased patient participation. They became aware of the importance of engaging patients in a dialogue, instead of focusing on gathering information. The lack of integration in the electronic patient system was a major barrier for optimal use in practice. Although the self-reported actual use of the PSG, i.e. informing and involving patients, and client-centred competences had improved, this was not completely confirmed by the objectively observed behaviour. Conclusion: The PSG is a feasible method and tends to have impact on increasing patient participation in the goal-setting process. However, its full potential for shared goal setting has not been utilized yet. More implementation effort is needed to achieve the required behaviour change and a truly client-centred attitude, to make physiotherapists totally ready for shared goal setting.
The inherent complexity of planning at sea, called maritime spatial planning (MSP), requires a planning approach where science (data and evidence) and stakeholders (their engagement and involvement) are integrated throughout the planning process. An increasing number of innovative planning support systems (PSS) in terrestrial planning incorporate scientific models and data into multi-player digital game platforms with an element of role-play. However, maritime PSS are still early in their innovation curve, and the use and usefulness of existing tools still needs to be demonstrated. Therefore, the authors investigate the serious game, MSP Challenge 2050, for its potential use as an innovative maritime PSS and present the results of three case studies on participant learning in sessions of game events held in Newfoundland, Venice, and Copenhagen. This paper focusses on the added values of MSP Challenge 2050, specifically at the individual, group, and outcome levels, through the promotion of the knowledge co-creation cycle. During the three game events, data was collected through participant surveys. Additionally, participants of the Newfoundland event were audiovisually recorded to perform an interaction analysis. Results from survey answers and the interaction analysis provide evidence that MSP Challenge 2050 succeeds at the promotion of group and individual learning by translating complex information to players and creating a forum wherein participants can share their thoughts and perspectives all the while (co-) creating new types of knowledge. Overall, MSP Challenge and serious games in general represent promising tools that can be used to facilitate the MSP process.
LINK
In het Groningse aardbevingsgebied moeten de komende jaren volgens de contourenschets van de Nationaal Coördinator Groningen tussen de 35.000 en 100.000 woningen worden versterkt. Er is geen regio in Nederland waar ineens, op zo?n korte termijn en in zo?n grote omvang, de noodzaak van grootschalig aardbevingsbestendig bouwen is ontstaan. De Groningse mkb-bouwbedrijven werken samen om via bedrijfsinterne verbeteringen deze opdracht te realiseren. De praktijkvragen van de betrokken bouwbedrijven zijn: " Hoe kan ik mijn bedrijfscapaciteit optimaal managen, gezien de kansen rondom aardbevingsbestendig bouwen, maar zodanig dat de orderportefeuille en het personeelsbestand in balans zijn? " Hoe richt ik mijn bedrijfsprocessen zodanig op de verwachte groei in, dat de werkzaamheden binnen acceptabele doorlooptijden en naar tevredenheid van bewoners en opdrachtgevers duurzaam kunnen worden uitgevoerd? De kern van het consortium bestaat uit 10 mkb-bouwbedrijven, Bouwend Nederland regio Noord en de Hanzehogeschool Groningen. Het lectoraat Flexicurity is penvoerder, daarnaast is het lectoraat Arbeidsorganisatie en ?productiviteit en het lectoraat Ruimtelijke Transformaties betrokken. Vanuit het onderwijs participeren de Academie voor Architectuur, Bouwkunde en Civiele Techniek en EPI-kenniscentrum. EPI-kenniscentrum is een samenwerkingsverband van de Hanzehogeschool Groningen, Alfa College en Rijksuniversiteit Groningen ? en andere publieke en private partners. Het bundelt onderwijs en scholing op het terrein van aardbevingsbestendig bouwen voor de regio. Het doel van het consortium is om: " Kennis te ontwikkelen over capaciteitsmanagement en slim organiseren (binnen en tussen bedrijven) van het aardbevingsbestendig bouwproces, en de (arbeids)marktwerking daaromheen. " Deze kennis en inzichten te vertalen in voor het mkb bruikbare producten zoals tools, startcondities en randvoorwaarden (Handboek capaciteitsmanagement- en procesverbetering voor mkb-bouwbedrijven). " De verworven praktijkkennis om te zetten in onderwijsproducten zoals een nieuwe minor in het HG bouwonderwijs en innovatie van onderwijs en scholing via EPI-kenniscentrum. " Te komen tot een structurele en intensieve samenwerking tussen mkb-bouwbedrijven, onderwijs en praktijkgericht onderzoek aan de Hanzehogeschool Groningen (en andere onderwijsinstellingen).
Wie heeft er nou geen hekel aan wachten? Wij in ieder geval wel. Regelmatig als wij een voetbalwedstrijd bezoeken of een ander groot evenement komt het weer voor: ellenlange wachtrijen en doodgeslagen bier. Dat moet en kan beter in onze ogen. De oplossing? Het plaatsen van onze biermachine, de Bierport. Een innovatief apparaat dat een concrete oplossing biedt voor organisatoren van festivals, uitbaters van stadionbars of andere grootschalige evenementen. In nog geen halve minuut een kant en klaar traytje met jouw bier. Dit wordt de nieuwe standaard.
Grote steden staan de komende decennia voor enorme uitdagingen om ruimtelijke herstructurering en versterking van sociaaleconomische posities van bepaalde wijken, te combineren met leefbaarheids-, duurzaamheids-, en mobiliteitsambities. Dit zijn vraagstukken waar bij uitstek verschillende fysieke, sociale, economische en bestuurlijke professionals moeten samenwerken. Dit onderzoek richt zicht op boundary spanners, professionals die een sleutelrol spelen in het verbinden van domeinoverstijgende vraagstukken. Met de toename en complexiteit van maatschappelijke vragen in het grootstedelijke domein groeit ook de behoefte aan en het belang van boundary spanners in het realiseren van effectieve samenwerking. Kennis over de effectiviteit van hun werkpraktijken blijft echter achter. Gezien de urgentie van grootstedelijke vraagstukken, is het van groot belang deze kennis te ontwikkelen. De (grootstedelijke) professionals die in de rol van boundary spanner vervullen of die rol ambiëren vragen zich dan ook af: Hoe krijg ik zicht op mijn eigen boundary spanner praktijk als individu of binnen een team werken, welke mogelijke verbeteringen zijn er in ons handelen en wat daarvan is overdraagbaar naar andere professionals en andere situaties? Door deze praktijkvraag te combineren met theoretische kennis vanuit bestuurskunde en verandermanagement, geeft dit onderzoek antwoord op de overkoepelende onderzoeksvraag: Wat zijn de kenmerken van de werkpraktijken waarin (grootstedelijke) professionals, die we kunnen typeren als of boundary spanners, de grenzen tussen domeinen bij grootstedelijke vraagstukken weten te overbruggen? Het onderzoek is een co-creatie van stedelijke professionals in teams van vijf praktijkcases: het programma Haven-Stad (Amsterdam); de regiodeal Den Haag Zuidwest; het project Cruciale Mijl (Amsterdam); Combiwel buurtwerk (Amsterdam) en het team gebiedsadviseurs (Amsterdam), met onderzoekers van de Centres of Expertise van de Hogeschool van Amsterdam en de Haagse Hogeschool. Dit onderzoek expliciteert de werkregels die boundary spanners in staat stelt om domeinoverstijgend te werken en levert op die manier een wezenlijke bijdrage aan het realiseren van deze grootstedelijke vraagstukken.
