Search results

Report on insight into the EU Urban Mobility Labour Market.

Co-creation in urban Living Labs

This paper analyses co-creation in urban living labs through a multi-level network perspective on system innovation. We draw on the case House of Skills, a large, multi-stakeholder living lab aimed at developing a ‘skills-based’ approach towards labour market innovation within the Amsterdam Metropolitan Region. Ouranalysis helps understand stakeholder dynamics towards system innovation, drawing on an innovative living lab example and taking into consideration the multi-layered structures that comprise the collaboration. Our conceptual framework provides an important theoretical contribution to innovation studies and offers a practical repertoire that can help practitioners improve co-creation of shared value in living labs, towards orchestrating flexible structures that strengthen the impact of their initiatives.

Labour market participation of refugees in the Netherlands and the role of social enterprises

"Despite many efforts, people with a refugee background still have great difficulties to find a job on the Dutch labour market. This has adverse consequences for the economic independence of people with a refugee background, their social connections, personal development, health and general well-being, but also for employers as well as society in general. There are many sectors in the Dutch labour market with large, structural labor shortages, while at the same time much talent remains untapped. Meanwhile, more and more social enterprises in the Netherlands are stepping into this void, with the explicit goal to facilitate access to the labour market for people with a vulnerable position, including people with a refugee background. Consequently, these so-called work integration social enterprises (WISEs) are — by far — the dominant type of social enterprises in the Netherlands. Although the diversity between WISEs in terms of economic sectors, specific target groups and business models is large, the way in which they organize their key activities can serve as an example for regular employers, who still tend to think in problems rather than opportunities when it comes to employing people with a refugee background. At the same time, the impact of these social enterprises still remains relatively limited in comparison to the scale of the societal challenge. The aim of this study therefore is twofold: 1) to obtain a better understanding of the role of WISEs with regard to the sustainable labor participation of refugees, and 2) to assess the ways in which WISEs can scale their societal impact with respect to labour participation of refugees. These conference proceedings focus in particular on (new) forms of collaboration between WISEs and regular employers that aim to become more inclusive employers."

Trans-Regional Report RIGHT

As the first order of business in the RIGHT project, each region produced and published its own regional report, using an underlying format developed in work package 3 in this project (Manickam & van Lieshout, 2018). The format and the regional work consisted of three parts. Part 1 is the Regional Innovation Ecosystems (RIE) mapping to provide a qualitative understanding of the region’s innovation ecosystem with regards to its Smart Specialisation Strategies (S3). This part is divided into a socio-economic and R&D profile mapping and a SWOT analysis. The RIE is an adaptation of a methodology and tool used by the eDIGIREGION Project. This part is to be filled in by desk research and consulting regional experts (through interviews and/or focus groups). This part is used for mapping the own regional ecosystems, information for the partners to get to know the other regions and to be able to identify relevant similarities and differences across the regions, which in turn, will be reported in part 1 of this trans-regional report. Regions themselves chose their own sector focus. One could focus on either energy of the blue sector, or both. Part 2 focuses on the innovation capacity and needs of SMEs from the chosen sector(s). The questions are adapted from a systemic study on cluster developments, in which an analysis model was developed (Manickam, 2018). It is based on (on average) six face-to-face interviews with SMEs from the sector. The outputs of these interviews were summarised into one template, in English, by each partner region to allow for joint analysis and comparison that is in turn reported in part 2 of this report Part 3 introduced the Job Forecasting and Skills Gaps mapping using the JOES templates as developed by van Lieshout et al. (2017). To gain an appreciation of the extent and nature of skills gap, each region was asked to analyse current and potential future labour demand, workforce, and discrepancies between the two, in up to 2 businesses. For obvious reasons (confidentiality and privacy), the JOEs will not be published separately, nor will their information be used in the report in a way that would be traceable to specific businesses. We will use exemplary information from them for illustrative purposes in Parts 1 and 2 of this report where relevant.

Regional labour market dynamics and the gender employment gap

De loopbaan van mannen wordt beperkt als ze kiezen voor een werkweek van 4 keer 9 uur, maar vrouwen profiteren juist van zo’n indeling. Dat is een conclusie van het arbeidsmarktonderzoek van economisch geograaf Inge Noback. Uit het onderzoek blijkt verder dat het aantal gewerkte uren per week voor beide seksen nog altijd daalt. Noback: ‘Als de overheid zich zorgen maakt over vergrijzing moet ze niet alleen de pensioenleeftijd verhogen, maar ook meer uren werken op de agenda zetten.’ Noback promoveert op 27 oktober 2011 aan de Rijksuniversiteit Groningen. Voor haar onderzoek naar de verschillen in loopbaanontwikkeling tussen mannen en vrouwen dook Noback in de administratie van een groot Nederlands bedrijf. Door met een loep te kijken hoe de carrière van mannen en vrouwen zich ontwikkelde, gerelateerd aan het aantal uren dat zij werkten, vond zij uit dat de seksen naar verschillende maatstaven worden beoordeeld: ‘Omdat het om één bedrijf gaat kun je niet generaliseren, maar je ziet wel hoe processen werken. Het blijkt dat vier dagen van negen uur voor mannen niet werkt. Zij worden geacht altijd beschikbaar te zijn. Als ze er één dag van de week niet zijn, worden ze daarop afgerekend. Voor vrouwen ligt dat anders, omdat men er toch al van uitgaat dat ze parttime werken. Zij kwamen dus sneller vooruit.’ Regionale verschillen Het onderzoek naar de verschillen in carrière is maar één onderdeel in het arbeidsmarktonderzoek. Noback keek bijvoorbeeld ook naar de regionale verschillen in arbeidsparticipatie. Vrouwen in een stedelijke omgeving blijken vaker en langer te werken dan hun seksegenoten op het platteland. Mannen werken in steden juist minder. Een andere opvallende conclusie is dat vrouwen van werk weerhouden worden niet alleen door zorg voor kinderen, maar ook die voor ouderen in de omgeving. Kinderen In Nederland hebben weliswaar relatief veel vrouwen een baan, maar gemiddeld werken ze veel minder uren dan vrouwen in de meeste andere Europese landen. Ook mannen werken steeds minder uren, zeker na de geboorte van het eerste kind, stelde Noback vast. Dat kan niet lang zo doorgaan, verwacht ze: ‘De overheid moet zorgen voor langere werkweken, want met alleen het verhogen van de pensioenleeftijd redden we het niet. Er is dus meer kinderopvang nodig. Nu zijn kinderen nog allesbepalend voor de loopbaan van vrouwen en eigenlijk is dat helemaal niet vanzelfsprekend. Natuurlijk heb je vrouwen met jonge kinderen die daarvoor een periode willen thuisblijven. Dat moeten ze vooral doen, maar dat hoeft niet de hele loopbaan te bepalen.’ Vingerafdruk Er zijn veel geaggregeerde gegevens beschikbaar over de arbeidsmarkt en ook over arbeidsparticipatie van mannen en vrouwen. Het CBS, de UWV en andere instanties publiceren ze met grote regelmaat. Dat veel vrouwen in Nederland een parttimebaan hebben, maar per saldo minder uren werken dan seksegenoten in veel andere landen is bekend, evenals de trend dat zowel mannen als vrouwen steeds minder werken. Maar Noback kreeg voor haar onderzoek unieke gegevens tot haar beschikking: ‘Ik mocht rondsnuffelen in de microdata van het CBS. Dat betekent geanonimiseerde informatie over tien miljoen individuele banen, en heel specifieke informatie over de dynamiek in bijvoorbeeld het aantal gewerkte uren. In tegenstelling tot de survey data is dat echt nieuw. Je mag ze alleen bekijken, je krijgt toegang vanaf je laptop met een vingerafdruk, dankzij een programma dat ze bij je thuis komen installeren. Echt heel bijzonder.’ Arbeidspotentieel Uit dit Sociaal Statistisch Banen Bestand maakte Noback een selectie van werknemers die tussen 2003 en 2005 dezelfde baan hebben gehouden, maar van wie wel het aantal werkuren kon zijn veranderd. Het blijkt dat de werkuren van vrouwen vaker veranderen dan die van mannen, helemaal als ze eerst een baan hadden van minder dan drie dagen per week. Noback: ‘Dat toont aan dat er nog behoorlijk wat arbeidspotentieel over is.’

Preventing mismatch? A regional labour market pilot

In 2013 the Centre of Applied Labour Market Research (Kenniscentrum Arbeid, KCA) has developed a method for data collection to get an insight in employer’s future demand for staff. The method is developed to contribute to solve an action problem in the Eemsdelta region. Despite indications of a threat of shortage of technicians in that region, none of the regional actors undertakes action. They miss detailed information about the employers’ future demand for staff. To be able to take tailor-made measures, the actors must have a proper idea of the labour market problems which can be traced back to company level. For each job opening must be clear to which profession it is related and to which educational specialism and educational level. These information appears to be not available. For employers it is, understandable, difficult to estimate their future demand for staff, because a lot of uncertain factors influence that need. Especially SME’s who often don’t have a HR-officer are missing the knowledge and time or money to invest in making a future picture of their need for staff. And data from existing labour market information sources can’t be translated well at regional or local level, never mind at company level. Without detailed information about the future employer’s demand for staff, possible problems stay latent. There is no sense of urgency for the employers to take action and the regional policy makers are missing information to develop specific educational and labour market policy. To get the needed detailed information, it has to be obtained from the employers themselves, at company level. During a research pilot in 2013 KCA has designed a method for data collection and practiced it with nine companies in the Eemsdelta region. The results indicate that the method works. In a relatively labour-extensive way the needed information can be obtained. At company level it gives the employer insight in his actual and future staff requirements and makes him aware of possible problems. As regards to the policy makers, the pilot was too small for a complete regional picture, but it demonstrates that the anonymised data of the individual companies can be merged to one umbrella data-file. From that file analyses can be made to find trends and possible problems at the labour market, both at regional and sectoral level and to obtain input for developing effective policy. The successful results of the pilot offers good reasons for a follow-up study with much more companies and to develop the method into a complete labour market monitor, by broadening the method with data about the labour supply and data of new employers.