Prerequisites (AVAC-SCP) metric was developed to assess whether an organisation plans and implements activities that correspond to prerequisites for fostering a positive safety culture. The metric was designed based on an inclusive theoretical framework stemmed from academic and professional literature and in cooperation with knowledge experts and aviation companies. The goal of the AVAC-SCP is to evaluate three aspects, namely (1) the extent to which the prerequisites are designed/documented, (2) the degree of the prerequisites’ implementation, and (3) the perceptions of the employees regarding the organizational safety culture as a proxy for the effectiveness of the prerequisites’ implementation. The prerequisites have been grouped into six categories (common prerequisites and just, flexible, reporting, information and learning cultures) and the metric concludes with scores per aspect and category. The results from surveys at 16 aviation companies showed that these companies had adequately included most of the Safety Culture Prerequisites (SCP) in their documentation where Just culture plans scored the lowest and Reporting culture plans were found with the highest percentage of planning. The level of SCP implementation was the same high as the organisational plans and quite uniform across the companies and sub-cultures. The perceptions were at the same overall level with implementation, but employees perceived the organisational environment as less fair and more flexible than managers claimed. Although the study described in this report was exploratory and not explanatory, we believe that the results presented in combination with the ones communicated to the participating companies can trigger the latter to investigate further their weaker areas and foster their activities related to Safety Culture Prerequisites. Also, the AVAC-SCP metric is deemed useful to organisations that want to self-assess their SCP levels and proceed to comparisons amongst various functions and levels and/or over time.
Reason’s typology of safety culture (i.e. Just, Informative, Learning, Flexible and Reporting cultures) is widely used in the industry and academia. Through literature review we developed a framework including 36 markers that reflect the operationalization of Reason’s sub-cultures and general organizational prerequisites. We used the framework to assess to what extent safety culture development guidelines of seven industry sectors (i.e. aviation, railway, oil and gas, nuclear, healthcare, defense and maritime) incorporate academic references, and are similar to each other. Gap analysis and statistics showed that the guidelines include 53–69 % of the safety culture markers, with significant differences across subcultures and industry sectors. The results suggested that there is a gap between the industry guidelines and literature, as well as variant approaches to safety culture across the industry. The framework suggested in the study might be used as reference for completing existing safety culture development plans and constructing safety culture assessment instruments.
While mission statements (MSs) are included in schools often due to governing policy, evidence suggests they remain underutilized by leaders. Scant research is undertaken with regard to school mission statements and how these affects daily practice. This qualitative phenomenological study explores the extent to which school MSs influence daily practice, as well as professional development for school leaders and teachers. This study draws upon interviews with six individuals who lead or teach at two different international schools. The findings provide valuable insight into how MSs are experienced by leaders and teachers. The paper concludes with a discussion around the potential implications for policy makers and school leaders who wish to shape school culture and professional development.
MULTIFILE
Erasmus project about training cultural workers for facilitating rural youths culture
Door ontwikkelingen in de zorg leven meer mensen die intensieve ondersteuning nodig hebben zelfstandig of begeleid thuis. Tegelijkertijd stijgt het aantal mensen explosief dat het zonder professionele begeleiding thuis niet zelfstandig redt. Vooral voor mensen met licht verstandelijke beperking (LVB), is (begeleid) zelfstandig wonen en meedoen in de maatschappij niet makkelijk. Dit komt door de verstandelijke beperkingen én juist ook bijkomende problematiek. Effectieve behandeling van deze bijkomende problematiek is noodzakelijk. Vaktherapie is een behandelvorm die naadloos aansluit bij de aandachtspunten voor effectieve interventies bij deze doelgroep en wordt intramuraal al jarenlang als een waardevolle aanvulling gezien op behandelvormen met een meer verbale insteek. Echter, vaktherapie wordt nog nauwelijks in de leefomgeving van mensen met LVB aangeboden. Een ontwikkeling in deze richting is momenteel wel gaande. Vaktherapeuten werken vaker samen met FACT-LVB teams volgens een ontwikkeld samenwerkingskader. Dit kader blijkt niet toepasbaar voor andere contexten in de leefomgeving, waar structuur in samenwerking vaak niet aanwezig is en ook samenwerking met informele hulpverleners nodig is. Een aangepast samenwerkingskader om structurele samenwerking te realiseren tussen vaktherapeuten en (in)formele hulpverleners is essentieel. Evenals nader inzicht in welke vaktherapeutische interventies in de leefomgeving werken. In dit praktijkgericht onderzoek wordt het eerder ontwikkeld samenwerkingskader met focusgroepen doorontwikkeld en toepasbaar gemaakt voor meerdere contexten in de leefomgeving (deelonderzoek 1). De toepassing van dit kader wordt in een procesevaluatie geëvalueerd (deelonderzoek 2). Middels gestapeld N=1 onderzoek wordt onderzocht welke vaktherapeutische interventies in de leefomgeving werken bij welke indicaties (deelonderzoek 3). De inzichten worden verwerkt tot een breed toepasbaar samenwerkingskader, een indicatiemodel voor vaktherapeutische behandeling in de leefomgeving en een methode om vaktherapeutisch handelen te blijven evalueren.
Kunstenaars en andere ‘creatieven’ vinden steeds moeilijker betaalbare werkruimte. Atelierstichtingen en broedplaatsorganisaties zitten klem tussen oplopende kosten, teruglopende subsidies en de structureel zwak-ke inkomenspositie van de hurende kunstenaars. Een manifest van Platform BK, dat beeldend kunstenaars vertegenwoordigt, en de KunstenBond agendeert dit vraagstuk. Een bijkomend probleem vormt de hoogspan-ning op de vastgoedmarkt, waardoor panden zeer gewild zijn bij projectontwikkelaars en gemeenten geneigd zijn om voor de panden die zij aan deze organisaties verhuren andere draagkrachtigere huurders te zoeken. Medewerkers en management van broedplaatsorganisaties staan voor de uitdaging om hun businesscase maatschappelijk en financieel te verduurzamen. Dit vraagt om nieuwe waardeproposities en herpositionering ten opzichte van de gemeente en andere publieke en private stakeholders. Ook het profiel van de broed-plaatsprofessional verandert. Ontwikkelaars van broedplaatsen zijn veelal geleidelijk in hun organiseren-de/coördinerende rol gegroeid. Het speelveld van stedelijke (gebieds)ontwikkeling waarop zij opereren is echter dynamisch. De broedplaatsprofessional krijgt steeds nadrukkelijker de positie van stedelijke kwartiermaker: een nieuwe, hybride rol op het snijvlak van vastgoed, cultuur, welzijn en ruimtelijk(-economisch)e ontwikkeling. Dit project beoogt broedplaatsorganisaties te voeden met (bedrijfs-)strategieën om hun businessmodel toe-komstbestendig te maken en deze te vertalen naar benodigde competenties voor de betrokken professionals. Alleen zo kunnen zij blijven bijdragen aan de politiek gewenste levendige en veelkleurige stad, waar mensen graag wonen en bedrijven zich graag vestigen. Veel onderzoek onderbouwt dat steden die investeren in cultuur economisch beter presteren. Daarbij gaat het niet alleen om toptheaters en –musea maar juist ook om innova-tie en creativiteit ‘van onderop’. Fontys Hogescholen gaat deze problematiek onderzoeken met inzet van een breed consortium creatieve ver-zamelgebouwen, netwerk- en kennispartners. Gezamenlijk vertegenwoordigen deze organisaties ruim 300 ate-liergebouwen/broedplaatsen, 4.700 werkruimten en honderdveertig professionals. De broedplaatsenproble-matiek speelt bovendien in vrijwel alle G40-steden, hetgeen de resultaten van dit project potentieel relevant maakt voor honderden professionals bij gemeenten, woningcorporaties en andere vastgoedeigenaren.
