This thesis describes an Action Research (AR) project aimed at the implementation of Evidence Based Practice in a mental health nursing setting in the Netherlands. The main research question addressed in this thesis is: In what way is Action Research with an empowering appropriate to implement Evidence Based Practice in a mental health nursing setting in the Netherlands and what is the effect of this implementation on the care experienced by the client, the nursing interventions and the context in this setting compared to a comparative setting? To answer this main research question, the following questions derived from it were addressed: What is Evidence Based Practice? What is known about implementing evidence-based practice in nursing through Action Research? Which factors have to be dealt with in a mental health nursing setting, so the implementation of EBP with AR with an empowering intent will be more successful? Which factors have to be dealt with in a mental health nursing setting, so the implementation of EBP with AR with an empowering intent will be successful? How is EBP implemented through AR with an empowering intent and what are the outcomes for the use of evidence, the context and the facilitation in the setting? What is the effect of the implementation of EBP in mental health nursing using AR with an empowering intent on the care experienced by the client, the nursing interventions and the context compared to a comparison setting? The first two questions were answered by a search of the literature while the remaining questions were answered during the AR study conducted in two mental health organisations in the Netherlands.
BACKGROUND: To evaluate whether a training programme is a feasible approach to facilitate occupational health professionals' (OHPs) use of knowledge and skills provided by a guideline.METHODS: Feasibility was evaluated by researching three aspects: 'acceptability', 'implementation' and 'limited efficacy'. Statements on acceptability and implementation were rated by OHPs on 10-point visual analogue scales after following the training programme (T2). Answers were analysed using descriptive statistics. Barriers to and facilitators of implementation were explored through open-ended questions at T2, which were qualitatively analysed. Limited efficacy was evaluated by measuring the level of knowledge and skills at baseline (T0), after reading the guideline (T1) and directly after completing the training programme (T2). Increase in knowledge and skills was analysed using a non-paramatric Friedman test and post-hoc Wilcoxon signed rank tests (two-tailed).RESULTS: The 38 OHPs found the training programme acceptable, judging that it was relevant (M: 8, SD: 1), increased their capability (M: 7, SD: 1), adhered to their daily practice (M: 8, SD: 1) and enhanced their guidance and assessment of people with a chronic disease (M: 8, SD: 1). OHPs found that it was feasible to implement the programme on a larger scale (M: 7, SD: 1) but foresaw barriers such as 'time', 'money' and organizational constraints. The reported facilitators were primarily related to the added value of the knowledge and skills to the OHPs' guidance and assessment, and that the programme taught them to apply the evidence in practice. Regarding limited efficacy, a significant increase was seen in OHPs' knowledge and skills over time (X2 (2) = 53.656, p < 0.001), with the median score improving from 6.3 (T0), 8.3 (T1) and 12.3 (T2). Post-hoc tests indicated a significant improvement between T0 and T1 (p < 0.001) and between T1 and T2 (p < 0.001).CONCLUSIONS: The training programme was found to be a feasible approach to facilitate OHPs' use of knowledge and skills provided by the guideline, from the perspective of OHPs generally (acceptability and implementation) and with respect to their increase in knowledge and skills in particular (limited efficacy).
BACKGROUND: Despite the evidence of the adverse consequences of immobility during hospitalization, patients spend most of the time in bed. Although physical activity is a modifiable factor that can prevent in-hospital functional decline, bed rest is deeply rooted in the hospital culture. To attack this, a multidimensional approach is needed. Therefore, Hospital in Motion, a multidimensional implementation project, was designed to improve physical behavior during hospitalization. OBJECTIVE: The primary objective of this study is to investigate the effectiveness of Hospital in Motion on inpatient physical behavior. Secondary objectives are to investigate the effectiveness on length of hospital stay and immobility-related complications of patients during hospitalization and to monitor the implementation process. METHODS: For this study, Hospital in Motion will be implemented within 4 wards (cardiology, cardiothoracic surgery, medical oncology, and hematology) in a Dutch University Medical Center. Per ward, multidisciplinary teams will be composed who follow a step-by-step multidimensional implementation approach including the development and implementation of tailored action plans with multiple interventions to stimulate physical activity in daily care. A prepost observational study design will be used to evaluate the difference in physical behavior before and 1 year after the start of the project, including 40 patients per time point per ward (160 patients in total). The primary outcome measure is the percentage of time spent lying, measured with the behavioral mapping method. In addition, a process evaluation will be performed per ward using caregivers' and patient surveys and semistructured interviews with patients and caregivers. RESULTS: This study is ongoing. The first participant was enrolled in October 2017 for the premeasurement. The postmeasurements are planned for the end of 2018. The first results are expected to be submitted for publication in autumn 2019. CONCLUSIONS: This study will provide information about the effectiveness of the Hospital in Motion project on physical behavior and about the procedures of the followed implementation process aimed to incorporate physical activity in usual care. These insights will be useful for others interested in changing physical behavior during hospitalization.
Het gebruik van technologische toepassingen om zorg op afstand te geven aan patiënten in de GGZ neemt gestaag toe. Behandelaren en patiënten voeren gesprekken via een webcam, patiënten kunnen steeds vaker hun dossier online inkijken en behandelingen kennen online modules die gecombineerd worden met reguliere zorg (blended care). Technologie krijgt hierdoor een toenemende rol in het zorgproces, maar de gevolgen voor de kwaliteit van de patiëntenzorg zijn niet bekend. Zo is er nog weinig onderzoek gedaan naar de effecten van online modules in relatie tot reguliere zorg. Ook hebben zorgprofessionals vragen over de consequenties van het openstellen van het dossier. Voor zorgprofessionals en patiënten is het dan ook nog niet altijd helder hoe zij om willen of moeten gaan met technologie. Het gebruik van technologische toepassingen om zorg op afstand te geven, kan zowel positieve als negatieve effecten hebben op de kwaliteit van zorg. Voor professionals en patiënten is het belangrijk dat de negatieve gevolgen vermeden worden en de positieve gevolgen doelgericht ingezet kunnen worden. In dit project wil een samenwerkingsverband van zorg- en kennisinstellingen o.l.v. Windesheim een langlopende onderzoekslijn van praktijkgericht onderzoek inrichten. We leveren hiervoor drie projectresultaten: een beschrijving van actuele dilemma´s in het kader van de handelingsverlegenheid van professionals bij de implementatie van blended behandeling en het openstellen van dossiers in de dagelijkse GGZ-praktijk (1). Een verkenning van mogelijke oplossingsrichtingen, waarbij bestaande zorgpraktijken, zowel best practices als ervaringen met hindernissen, dienen als leidraad (2). En de aanzet tot vervolgonderzoek, op basis waarvan de genoemde oplossingsrichtingen verder uitgewerkt worden (3). Participatie van alle betrokkenen, zowel patiënten als zorgprofessionals, staat hierbij voorop. In het derde projectresultaat, de aanzet voor het vervolgonderzoek, wordt een methodologisch raamwerk voor de onderzoekslijn ontwikkeld. Participatie komt in de samenstelling van de projectgroep al duidelijk naar voren.
A feeling of worry, anxiety, loneliness and anticipation are commonplace in both medical and non-medical arenas such as elderly care. An innovative solution such as the ‘simple and effective’ comfyhand would offer better patient care and improved care efficiency with a high chance of long-term, economic efficiency. ComfyHand is a start-up in the healthcare sector that aims to develop sustainable products to improve patient wellbeing in healthcare settings. It does this by emulating the experience of holding a hand which gives the person comfort and support in moments where real human contact is not possible. Right now the comfyhand is in the development phase, working on several prototypes for test trials in elderly care and hospitals. In this project we want to explore the use of 3D printing for producing a comfyhand. Desired properties for the prototype include optimal heat transfer, softness, regulation of sweat, durability and sustainability. The goal of this study is to develop a prototype to test in a trial with patients within Envida, a care centre. The trial itself is out of scope of this project. This proposal focuses on researching the material of choice and the processability. Building on knowledge gained in a previous Kiem GoChem project and a Use Case (Shape3Dup) of a currently running Raak MKB project (Enlighten) on 3D printing of breast prostheses, several materials, designs and printing parameters will be tested.
We staan in Nederland voor een belangrijk maatschappelijk vraagstuk. Sinds 2020 laat de COVID-19 pandemie het groeiende tekort aan verpleegkundigen zien en is een vergrootglas gelegd op de problemen in de gezondheidszorg. Verpleegkundigen worden niet duurzaam ingezet, crisisbeleid wordt over in plaats van mét verpleegkundigen gemaakt, en het taakgerichte werken leidt tot demotivatie en beperking van de autonomie. Verpleegkundigen willen datgene doen, waarvoor ze het vak hebben gekozen: waarde toevoegen aan de kwaliteit van patiëntenzorg. Dit vereist dat verpleegkundigen zich hun leven lang blijven ontwikkelen, zodat zij vanuit een actuele en stevige kennisbasis, een constante praktijktheorie en eigen expertisegebied kunnen handelen. Dit is noodzakelijk voor de omgeving om autoriteit toe te kennen aan de verpleegkundige beroepsgroep. De kritische beroepshouding die hierdoor ontstaat draagt bij aan professionele zeggenschap en autonomie. Dit gebeurt echter onvoldoende met als gevolg hoge uitstroom van verpleegkundigen. Een groot deel van de startende verpleegkundigen verlaat het vak vroegtijdig, terwijl de groep van oudere verpleegkundigen moeite heeft zich te blijven ontwikkelen én actief lid te zijn van de beroepsgroep. Met het lectoraat ‘Continue professionele ontwikkeling van verpleegkundigen’ slaan Fontys, Avans Hogeschool en het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis de handen ineen. Zij gaan actief aan de slag om te onderzoeken hoe het werken in Zorg Innovatie Centra bijdraagt aan de continue professionele ontwikkeling van verpleegkundigen en wat dit oplevert in termen van bevlogenheid, werkplezier en behoud. Annemarie de Vos werkt als Projectleider Verpleegkundig Leiderschap en Wetenschap in het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis in Tilburg. Als L.INT-lector gaat zij samenwerken met verpleegkundigen en (docent-)onderzoekers van Fontys en Avans Hogeschool. Studenten van beide hogescholen zullen actief participeren in projecten of stages binnen het lectoraat. Daarnaast wordt samengewerkt met de partners Transvorm en BKV. Door de krachten te bundelen wordt het onderzoek gezamenlijk uitgevoerd, en wordt de verworven kennis verspreid binnen regionale en landelijke netwerken.
