Digital nature can provide a substitute for real nature for those who have limited access to green space, or are confined to their homes, for example during the worldwide COVID-19 lockdown. In a large-scale online survey, respondents (N = 1203) watched videos of digital nature, varying in terms of type of nature (wild versus tended nature) and spaciousness. Results show a significant increase of feelings of connectedness to the community after watching digital nature. Furthermore, tended nature scenes elicited more social aspirations than wild nature scenes. A multiple regression model further shows that living further away from nature was a significant predictor for loneliness scores, while number of nature interactions during a week was not. Results of this study confirm the importance of nature interaction for mental and social wellbeing for the general population and stress the potential of digital nature as a complementary strategy. These findings are of particular relevance to those who lack access to nature due to old age and related mobility constraints or a lockdown.
The international Wadden Sea is an estuarine tidal area along the North Sea coasts of The Netherlands, Germany and Denmark. It is characteristic for regions with sandy coasts and a medium tidal range. Fifty barrier islands separate the Wadden Sea from the North Sea, and an offshore transition zone to the North Sea. The tidal flats of the Wadden Sea form the largest unbroken stretchof mudflats worldwide. The present form of the Wadden Sea is still mainly the result of natural forces, although since the Middle Ages man has changed the Wadden Sea landscape by building dykes and reclaiming land. The Wadden Sea is an important nursery area for fish, a foraging and resting habitat for seals, and a foraging habitat for migrating waders. The Wadden Sea, including large parts of the islands, is a fully nature protected area and designated as a natural World Heritage site in 2009 (Wolff, 2013). The research group Marine Wetlands Studies at Stenden University is focusing on the sustainable development of tourism in the area. Current research has the purpose to get insight in to the effects of the World Heritage Status, in particular the natural values of the area, on future tourism development.
Biodiversity, including entire habitats and ecosystems, is recognized to be of great social and economic value. Conserving biodiversity has therefore become a task of international NGO’s as well as grass-roots organisations. The ‘classical’ model of conservation has been characterised by creation of designated nature areas to allow biodiversity to recover from the effects of human activities. Typically, such areas prohibit entry other than through commercial ecotourism or necessary monitoring activities, but also often involve commodification nature. This classical conservation model has been criticized for limiting valuation of nature to its commercial worth and for being insensitive to local communities. Simultaneously, ‘new conservation’ approaches have emerged. Propagating openness of conservation approaches, ‘new conservation’ has counteracted the calls for strict measures of biodiversity protection as the only means of protecting biodiversity. In turn, the ’new conservation’ was criticised for being inadequate in protecting those species that are not instrumental for human welfare. The aim of this article is to inquire whether sustainable future for non-humans can be achieved based on commodification of nature and/or upon open approaches to conservation. It is argued that while economic development does not necessarily lead to greater environmental protection, strict regulation combined with economic interests can be effective. Thus, economic approaches by mainstream conservation institutions cannot be easily dismissed. However, ‘new conservation’ can also be useful in opening up alternatives, such as care-based and spiritual approaches to valuation of nature. Complementary to market-based approaches to conservation, alternative ontologies of the human development as empathic beings embedded in intimate ethical relations with non-humans are proposed. https://www.linkedin.com/in/helenkopnina/
Aanleiding: De belangstelling voor gezonde en veilige voeding is groot. Bij de gezondheidseffecten van voeding spelen de darmen een cruciale rol. Verschillende soorten bedrijven hebben behoefte aan natuurgetrouwe testmodellen om de effecten van voeding op de darmen te bestuderen. Ze zijn vooral op zoek naar modellen waarvan de uitkomsten direct vertaalbaar zijn naar het doelorganisme (de mens of bijvoorbeeld het varken) en die niet gebruikmaken van kostbare en maatschappelijke beladen dierproeven. Doelstelling Het project 2-REAL-GUTS heeft als doel om twee innovatieve dierproefvrije darmmodellen geschikt te maken voor onderzoek naar voedingsconcepten en -ingrediënten. De twee darmmodellen die worden toegepast zijn darmorganoïden, minidarmorgaantjes bestaande uit stamcellen, en darmexplants bestaande uit hele stukjes darm verkregen uit relevante organismen. Beide modellen hebben potentieel heel uitgebreide toepassingsmogelijkheden en hebben ook grote voordelen ten opzichte van de huidige veelgebruikte cellijnen, omdat ze meerdere in de darm aanwezige celtypen bevatten en uit verschillende specifieke darmregio's te verkrijgen zijn. Gezamenlijk gaan de partners werken aan: 1) het aanpassen van de kweekomstandigheden zodat darmmodellen geschikt worden om de vragen van partners te beantwoorden; 2) het vaststellen van de toepassingsmogelijkheden van de darmmodellen door verschillende stoffen en producten te testen. Beoogde resultaten Kennisconferenties, publicaties en exploitatie van de modellen zullen zorgen voor het verspreiden van de opgedane kennis. Omdat het project gebruikmaakt van moderne, op de toekomst gerichte laboratoriumtechnieken (kweekmethoden met stamcellen en vitaal weefsel, moleculaire analyses en microscopie), leent het zich uitstekend om geïmplementeerd te worden in het hbo-onderwijs. Als spin-off zal het project dan ook voorzien in een specifieke, voor Nederland unieke hbo-minor op het gebied van stamcel- en aanverwante technologie (zoals organ-on-a-chiptechnologie).
De doelstelling van het project is het ontwikkelen van een breed gedragen basis voor samenwerking tussen de partners in het Living Lab Upper Citarum River Basin het opstellen van een breed gedragen Action Plan voor het toepassen van de beginselen van de circulaire economie als basis voor duurzame ontwikkeling van het Upper Citarum River Basin. In november 2016, heeft Hogeschool Van Hall Larenstein namens het Nederlandse Delta Platform een samenwerkingsovereenkomst ondertekend met University of Technology Bandung (ITB). Hiermee is de totstandkoming van het Living Lab Upper Citarum Basin officieel bekrachtigd. Daarnaast zijn ook andere partijen zoals Telkom University, de Radboud Universiteit en Deltares betrokken en wordt nadrukkelijk aandacht besteed aan de functie van springplank die het Living Lab mogelijk voor het Nederlandse MKB kan bieden. Vlak na de totstandkoming van het Living Lab is afgesproken dat het Living Lab zich zal gaan richten op duurzame ontwikkeling en waterbeheer, waarbij de principes van de circulaire economie als leidend principe zullen worden toegepast. Bovendien is afgesproken om gezamenlijk te werken aan de ontwikkeling van on-derwijsmateriaal. Met dit project zullen tijdens werksessies met de betrokken partners en stakeholders in Bandung de meest veelbelovende kernthema’s voor samenwerking worden geïdentificeerd en verder concreet worden gemaakt. Hiervoor is het noodzakelijk om de ketens van stofstromen in het Citarum River Basin inzichtelijk te maken en hierbij kansen te identificeren voor het Nederlandse bedrijfsleven (MKB). In eerste instantie wordt hierbij ge-dacht aan bouwen met bagger, bouwen met plastic afval, building with nature, drinkwatervoorziening, afwate-ring en afvalwaterzuivering.
The pace of technology advancements continues to accelerate, and impacts the nature of systems solutions along with significant effects on involved stakeholders and society. Design and engineering practices with tools and perspectives, need therefore to evolve in accordance to the developments that complex, sociotechnical innovation challenges pose. There is a need for engineers and designers that can utilize fitting methods and tools to fulfill the role of a changemaker. Recognized successful practices include interdisciplinary methods that allow for effective and better contextualized participatory design approaches. However, preliminary research identified challenges in understanding what makes a specific method effective and successfully contextualized in practice, and what key competences are needed for involved designers and engineers to understand and adopt these interdisciplinary methods. In this proposal, case study research is proposed with practitioners to gain insight into what are the key enabling factors for effective interdisciplinary participatory design methods and tools in the specific context of sociotechnical innovation. The involved companies are operating at the intersection between design, technology and societal impact, employing experts who can be considered changemakers, since they are in the lead of creative processes that bring together diverse groups of stakeholders in the process of sociotechnical innovation. A methodology will be developed to capture best practices and understand what makes the deployed methods effective. This methodology and a set of design guidelines for effective interdisciplinary participatory design will be delivered. In turn this will serve as a starting point for a larger design science research project, in which an educational toolkit for effective participatory design for socio-technical innovation will be designed.
