Zoekresultaten

Advisering van het midden- en kleinbedrijf. Wie wil voelen zal niet luisteren.

This relationship between external knowledge providers, e.g. consultants and academic institutions, and small and medium enterprises (SMEs) is a difficult one. SME entrepreneurs think external advice is expensive, not required and/or not useful. In this paper these arguments are explored against the specific characteristics of SMEs. The argument of price probably tells more about the consultants’ inability to quantify the returns on their advice than about the cost of their services. Support policies enable free consults for SMEs on numerous topics, but the use of these facilities is relatively low. The suggestion that SME entrepreneurs do not need external knowledge is contradicted by their own assessment of their qualities. Typically the entrepreneurs lack expertise in supporting business functions like HR, IT, Finance and Legal. In SMEs these ‘blank spots’ are not compensated by specialist staff members because the of the scale of the organization. The argument that the advice of an external consultant is generally not useful raises the question whether the insights gained in several business sciences only apply to large companies. This seems unlikely. Given the characteristics of SMEs the difference is probably more the context in which the insights are applied than the content of the insights itself. From the analysis of the characteristics of SMEs the dominant influence of the person of the owner/director, together with the absence of specialist staff, appeared as two of the most significant differences between SMEs and large companies. Given the personal profiles of these owners/directors as studied by Blom (Blom, 2001), the external knowledge providers should realize the ‘three ways’ in consulting. The first ‘way’ is the way of thinking. For this way it was stated already that the content of business sciences is not likely to differ for SMEs. The second ‘way’, the way of working, represents for the way information is gathered and the entrepreneur and his staff is involved in the process of developing the advice. In this ‘way’ the consultant should allow for interaction and should make it fun for the participants. In this aspect, the process approach of consulting shows promising. The third ‘way’, the way of communicating, represents the way the knowledge is transferred from the advisor to the entrepreneur. In this ‘way’ it is crucial to acknowledge the different personal profiles of SME entrepreneurs and consultants and to adjust the communication accordingly. Taking the ‘three ways’ into account, the conclusion could be that the transfer of knowledge should be more the ‘sharing of experiences’. The Chair of Management Consulting will adjust her activities to explore this insight further.

Het HBO-niveau

Cahier voor docenten en management om hbo-niveau mee te kunnen definieren en toepassen in de eigen opleidingspraktijk. Handreiking voor verantwoording

Ontwerp, gebruik en acceptatie van excellentie in de Hogeschool van Amsterdam

Meer en beter onderwijs voor topstudenten in een land waarin het opleidingsniveau kan worden omschreven als een “hoogvlakte zonder pieken”.

De Nederlandse jeugd moet hoger en slimmer worden opgeleid; rede uitgesproken bij de opening van het hogeschooljaar 2004-2005door drs.W.J. Breebaart, voorzitter College van Bestuur, HaagseHogeschool/TH Rijswijk

Het opleidingsniveau van de jeugd, de onderwijsprestaties van allochtonen en tegenvallende prestaties van jongens hangen nauw samen. Nederland heeft de komende tien jaar een hoger opgeleide beroepsbevolking nodig om economisch in de pas te lopen met de ontwikkelingen. Maar het verhogen van het opleidingsniveau van de Nederlandse jeugd hapert. De allochtone vrouwen doen het nu aanzienlijk beter in onderwijsprestaties dan de mannen. En natuurlijk heeft in het algemeen de doorbraak van vrouwen in het onderwijs een geweldige push gegeven aan het opleidingsniveau van de hele Nederlandse beroepsbevolking. Echter, aansluitend op het begin van mijn verhaal is duidelijk dat deze positieve ontwikkeling in ieder geval deels teniet is gedaan door een slechter presteren van de mannen in het onderwijs. Dit geldt voor zowel allochtone als autochtone mannen. Het is merkwaardig dat over dit recente verschijnsel weinig gepubliceerd wordt. De cijfers geven aan dat het vergaande gevolgen zal hebben. Mijn stelling is dat voor het noodzakelijk opkrikken van het opleidingsniveau van de Nederlandse beroepsbevolking we ons vooral moeten richten op de verborgen talenten bij jongens én allochtone studenten. Daar zit de winst in dit opzicht. Minder jongens naar het speciaal onderwijs, meer jongens naar het hoger onderwijs, minder allochtonen naar het vmbo, meer allochtonen naar mbo-4, havo en vwo. Dat helpt Nederland er boven op.

Opleidingsniveau en burgerschap