De poster is gepresenteerd bij de NV wetenschapsdagen palliatieve zorg: Door de groeiende omvang en complexiteit van palliatieve zorg neemt ook de druk op ziekenhuiszorg toe. Op een Palliatieve Unit (PU) worden patiënten opgenomen voor pijnbestrijding, herstel van bijwerkingen of in afwachting van passende vervolgzorg. De vraag is of vrijwilligers een rol kunnen spelen in de zorg op een PU. Een kwalitatieve studie werd uitgevoerd met semigestructureerde interviews en vignetten (korte scenario’s). Deelnemers waren drie verpleegkundigen en drie zorgvrijwilligers uit drie hospices in de regio, een teamleider en twee oncologieverpleegkundigen van de PU, en twee VS van het Palliatief Team. In een Community of Practice (CoP) met vertegenwoordigers van alle stakeholders zijn de resultaten besproken.
DOCUMENT
Introduction: There are two surgical approaches to reconstruct a pressure ulcer (PU): one-stage reconstruction or two-stage reconstruction. One stage reconstruction consists of surgical debridement and flap reconstruction during one operation. Two-stage surgery consist of a surgical debridement and a final reconstruction in two different sessions, with approximately six weeks between both sessions. Objective: The aim of this study was to compare the results of single stage surgery and two-stage surgery on the PU recurrence rate and other important post operative complications. Method: A retrospective, comparative study in Spinal Cord Injured (SCI) individuals with a single- or two stage surgical reconstruction between 2005 and 2016 was designed. A total of 81 records were included for analysis. Results: The primary outcome, the difference in occurrence of a recurrent PU in the reconstructed area (33.3% versus 31.6%), is not statistically significant between one-and two-stages reconstruction. Also, the mean duration to develop a recurrent PU between both surgical reconstructions is not statistically significant. Other surgical complications in the reconstructed area like wound hematoma, hemorrhage, seroma or (partial) flap failure did not differ significantly between both groups, apart and in total. We calculated the additional costs in case of a two-stage approach compared with a single-stage reconstruction at EUR 16,362. Conclusions: There are no statistical significant differences in PU recurrence rate or other post operative complications between SCI patients who have undergone one- or two stage PU reconstructive surgery. The most obvious choice for a one-stage approach in case of PU reconstructive surgery has great positive implications for the patient, family, health care providers and the health care system.
LINK
Of all patients in a hospital environment, trauma patients may be particularly at risk for developing (device-related) pressure ulcers (PUs), because of their traumatic injuries, immobility, and exposure to immobilizing and medical devices. Studies on device-related PUs are scarce. With this study, the incidence and characteristics of PUs and the proportion of PUs that are related to devices in adult trauma patients with suspected spinal injury were described. From January–December 2013, 254 trauma patients were visited every 2 days for skin assessment. The overall incidence of PUs was 28⋅3% (n = 72/254 patients). The incidence of device-related PUs was 20⋅1% (n = 51), and 13% (n = 33) developed solely device-related PUs. We observed 145 PUs in total of which 60⋅7% were related to devices (88/145). Device-related PUs were detected 16 different locations on the front and back of the body. These results show that the incidence of PUs and the proportion of device-related PUs is very high in trauma patients
DOCUMENT
As the Dutch population is aging, the field of music-in-healthcare keeps expanding. Healthcare, institutionally and at home, is multiprofessional and demands interprofessional collaboration. Musicians are sought-after collaborators in social and healthcare fields, yet lesser-known agents of this multiprofessional group. Although live music supports social-emotional wellbeing and vitality, and nurtures compassionate care delivery, interprofessional collaboration between musicians, social work, and healthcare professionals remains marginal. This limits optimising and integrating music-making in the care. A significant part of this problem is a lack of collaborative transdisciplinary education for music, social, and healthcare students that deep-dives into the development of interprofessional skills. To meet the growing demand for musical collaborations by particularly elderly care organisations, and to innovate musical contributions to the quality of social and healthcare in Northern Netherlands, a transdisciplinary education for music, physiotherapy, and social work studies is needed. This project aims to equip multiprofessional student groups of Hanze with interprofessional skills through co-creative transdisciplinary learning aimed at innovating and improving musical collaborative approaches for working with vulnerable, often older people. The education builds upon experiential learning in Learning LABs, and collaborative project work in real-life care settings, supported by transdisciplinary community forming.The expected outcomes include a new concept of a transdisciplinary education for HBO-curricula, concrete building blocks for a transdisciplinary arts-in-health minor study, innovative student-led approaches for supporting the care and wellbeing of (older) vulnerable people, enhanced integration of musicians in interprofessional care teams, and new interprofessional structures for educational collaboration between music, social work and healthcare faculties.
Mensen die moeite hebben met lezen en schrijven (laaggeletterden) zijn ondervertegenwoordigd in onderzoek, waardoor een belangrijke onderzoekspopulatie ontbreekt. Dit is een probleem, omdat zorgbeleid dan onvoldoende op hun behoeften wordt aangepast. Laaggeletterden hebben vaak een lage sociaal economische positie (SEP). Mensen met een lage SEP leven gemiddeld 4 jaar korter en 15 jaar in minder goed ervaren gezondheid vergeleken met mensen met een hoge SEP. Om laaggeletterden te betrekken in onderzoek, is het o.a. nodig om onderzoek toegankelijker te maken. Dit project draagt hieraan bij door de ontwikkeling van een toolbox voor toegankelijke (proefpersonen)informatie (pif) en toestemmingsverklaringen. We ontwikkelen in co-creatie met de doelgroep toegankelijke audiovisuele materialen die breed ingezet kunnen worden door (gezondheids)onderzoekers van (zorggerelateerde) instanties/bedrijven én kennisinstellingen voor de werving voor en informatieverstrekking over onderzoek. In de multidisciplinaire samenwerking met onze partners YURR.studio, Pharos, Stichting ABC, Stichting Crowdience, de HAN-Sterkplaats en de Academische Werkplaats Sterker op eigen benen (AW-SOEB) van Radboudumc stellen we de behoeften van de doelgroep centraal. Middels creatieve sessies en gebruikerservaringen wordt in een iteratief ontwerpende onderzoeksaanpak toegewerkt naar diverse ontwerpen van informatiebrieven en toestemmingsverklaringen, waarbij de visuele communicatie dragend is. Het ontwikkelproces biedt kennisontwikkeling en hands-on praktijkvoorbeelden voor designers en grafisch vormgevers in het toegankelijk maken van informatie. Als laaggeletterden beter bereikt worden d.m.v. de pif-toolbox, kunnen de inzichten van deze groep worden meegenomen. Dit zorgt voor een minder scheef beeld in onderzoek, waardoor (gezondheids)beleid zich beter kan richten op kwetsbare doelgroepen. Hiermee wordt een bijdrage geleverd aan het verkleinen van gezondheidsverschillen.
Patiëntdata uit vragenlijsten, fysieke testen en ‘wearables’ hebben veel potentie om fysiotherapie-behandelingen te personaliseren (zogeheten ‘datagedragen’ zorg) en gedeelde besluitvorming tussen fysiotherapeut en patiënt te faciliteren. Hiermee kan fysiotherapie mogelijk doelmatiger en effectiever worden. Veel fysiotherapeuten en hun patiënten zien echter nauwelijks meerwaarde in het verzamelen van patiëntdata, maar vooral toegenomen administratieve last. In de bestaande landelijke databases krijgen fysiotherapeuten en hun patiënten de door hen zelf verzamelde patiëntdata via een online dashboard weliswaar teruggekoppeld, maar op een weinig betekenisvolle manier doordat het dashboard primair gericht is op wensen van externe partijen (zoals zorgverzekeraars). Door gebruik te maken van technologische innovaties zoals gepersonaliseerde datavisualisaties op basis van geavanceerde data science analyses kunnen patiëntdata betekenisvoller teruggekoppeld en ingezet worden. Wij zetten technologie dus in om ‘datagedragen’, gepersonaliseerde zorg, in dit geval binnen de fysiotherapie, een stap dichterbij te brengen. De kennis opgedaan in de project is tevens relevant voor andere zorgberoepen. In dit KIEM-project worden eerst wensen van eindgebruikers, bestaande succesvolle datavisualisaties en de hiervoor vereiste data science analyses geïnventariseerd (werkpakket 1: inventarisatie). Op basis hiervan worden meerdere prototypes van inzichtelijke datavisualisaties ontwikkeld (bijvoorbeeld visualisatie van patiëntscores in vergelijking met (beoogde) normscores, of van voorspelling van verwacht herstel op basis van data van vergelijkbare eerdere patiënten). Middels focusgroepinterviews met fysiotherapeuten en patiënten worden hieruit de meest kansrijke (maximaal 5) prototypes geselecteerd. Voor deze geselecteerde prototypes worden vervolgens de vereiste data-analyses ontwikkeld die de datavisualisaties op de dashboards van de landelijke databases mogelijk maken (werkpakket 2: prototypes en data-analyses). In kleine pilots worden deze datavisualisaties door eindgebruikers toegepast in de praktijk om te bepalen of ze daadwerkelijk aan hun wensen voldoen (werkpakket 3: pilots). Uit dit 1-jarige project kan een groot vervolgonderzoek ‘ontkiemen’ naar het effect van betekenisvolle datavisualisaties op de uitkomsten van zorg.
Centre of Expertise, part of Hogeschool Rotterdam, Hogeschool van Arnhem en Nijmegen, Fontys
Centre of Expertise, part of Breda University of Applied Sciences, NHL Stenden Hogeschool, HZ University of Applied Sciences
Centre of Expertise, part of Zuyd Hogeschool
